آنچه مي‌تواند درستي محتواي سخن و آثار را تأمين کند، اموري است، از جمله:
الف: فکر بسيار و تأمل پيرامون موضوع مورد نظر.
ب: پرس و جو از صاحب نظران و کاوش بيشتر دربارة آن.
ج: شناخت منابع و مدارک مربوط به آن و تتبع در آن‌ها.
د: انگيزة کشف حقيقت در تحقيق‌ها، نه به کرسي نشاندن حرف و نظر خود و اثبات پيش‌فرض‌ها.
هـ ‍: تأمل روي حرف‌ها و آثار مخالفان و صاحبان آراي ديگر.
و: دقت بسيار در فهم و برداشت و نقل از منابع.
ز: و بالأخره مدرک موثق داشتن براي محتوايي که قصد عرضه و ارائه و نگارش آن است.
به هر حال، زمينة کار با علم و دقت و تتبّع و اطلاع سر و کار دارد.
البته در هر مسأله‌اي، منابع و کارشناسان و متخصصان آن باب، مي‌توانند نظر دهند. نوشته گاهی تاريخي است، اهل اطلاع در آن زمينه مي‌تواند نقد تاريخي کند، اگر موضوعي اعتقادي و ديني است، تشخيص صحت و عدم آن با دين‌شناسان و عالمان و آگاهان به مکتب است، اگر جنبة اجتماعي و سياسي دارد، باز اهل اين وادي ملاک‌اند. و اگر مسأله‌اي ادبي و هنري است، همچنين.

جواد محدثی،برگرفته از کتاب «با اهل قلم»