1. گاهی با عنوان (تیتر) دادن به یک یا چند بند (پاراگراف)، میتوانید نوشته را برای خواننده خوشخوانتر و تأثیرگذارتر کنید.
2. گاه در ویرایش باید برخی از واژهها را اِعرابگذاری کنید تا درست خوانده و فهمیده شوند. به طور نمونه، در عبارتِ «برای سوگ او پرسۀ مردانه سه روز جریان داشت»، باید روی حرف «پ»، ضمه گذاشت تا «پَرسه» خوانده نشود؛ زیرا «پُرسه» به معنای «مجلس ختم و ترحیم» و در این جا، همین معنا مورد نظر گوینده بوده و درست است.
3. هنگامی که به جای عدد در پاورقی، از ستاره و مانند آن استفاده میکنید، پس از ستاره و موارد مشابه، نقطه یا خط تیرۀ کوتاه نگذارید.
4. پس از آن که متن را ویرایش کردید، در صورت داشتن مهلت، چند روزی از متن فاصله بگیرید و سپس آن را بازخوانی و “بازویرایی” کنید تا اگر مواردی از قلم افتاده است، به اصلاح آن بپردازید؛ اما چنان چه مهلت ندارید، این کار را بلافاصله پس از ویرایش انجام دهید.
5. هنگام ویرایش، کتابهای زیر کنار دستتان باشد که میتوان آنها را کتابهای بالینی ویراستار نامید: یک. غلط ننویسیم (ابوالحسن نجفی)؛ دو. فرهنگ درستنویسی سخن (حسن انوری و یوسف عالی عباسآباد)؛ سه. راهنمای آماده ساختن کتاب (میر شمسالدین ادیب سلطانی) .
عبدالرحیم موگهی (شمیم)