کارگاه پژوهشی آموزه های طرح اشراب ویژه اساتید حوزه های علمیه خواهران استان البرز با عنوان “نگارش علمی” با حضور سرکار خانم هادی، استاد حوزه و دانشگاه مورخ 13 خرداد پنجشنبه در سامانه مدرس به صورت برخط برگزار شد.

خانم هادی در ابتدای این کارگاه گفت: زبان یکی از استعدادهای شگفت انگیز و درخشان بشر است لذا زبان مهم ترین وسیله ارتباط بین مردم و بزرگترین عامل تشکیل اجتماعات، فرهنگ، تمدن، علم و هنر است.

وی افزود: زبان وسیله فکر و اندیشه است، ما بدون زبان قادر به فکر کردن نیستیم به همین علت است که حکما از قدیم انسان را حیوان ناطق نامیده اند یعنی حیوانی که هم سخن می گوید و هم فکر می کند یعنی زبان و اندیشه لازم و ملزوم یکدیگرند.

استاد حوزه با بیان این که زبان ایهامی و مبهم و تفسیرپذیر موجب بد فهمی نظریه علمی و دستاوردهای پژوهش می شود گفت: سبک نوشتار علمی، رسمی است و نه محاوره ای، نوشته علمی باید در درون گفتمان تخصصی به تحریر درآید، بنابراین واژه های انتخابی برای نگارش علمی باید متعلق به گفتمان تخصصی باشد از این رو عبارات کوچه و بازاری و سخنان محاوره ای و خودمانی، شان نوشتار علمی را پایین می آورد.

وی افزود: واژه گزینی در نوشتار علمی معرف سبک و شخصیت علمی نویسنده است بنابراین باید واژه های مناسب از جهت شناخت معنا، نوع کلمه و نقشی که کلمه در جمله بر عهده دارد را برگزید.

استاد دانشگاه با بیان این که فراگیری مهارت های تولیدی اساساً از مهارت های دریافتنی مشکل تر است افزود: یادگیری یک زبان را می توان در فراگیری مهارت های چهارگانه، شنیدن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن خلاصه کرد که از میان این مهارت ها شنیدن و خواندن که به دریافت و فهم اطلاعات اشاره دارند جز مهارت های دریافتنی و صحبت کردن و نوشتن که به تولید اطلاعات باز می گردند جز مهارت های تولیدی محسوب می شوند.

وی اظهار داشت: مهم ترین نتیجه کسب مهارت های نوشتاری، منظم اندیشیدن است زیرا منظم و منسجم نوشتن، توانایی های فکری نویسنده را تقویت و منسجم می کند.

وی در ادامه به بیان چگونگی جمله نویسی، روان نویسی، خوانا و واضح نویس، قواعد کلی خط فارسی، فاصله گذاری میان کلمات، وضوح کلام و … در قالب مثال پرداخت.