یکی از ساده ترین تعریف های پاراگراف، تعریف کمی آن است. بر این اساس، اگر مبنای تعریف حجم پاراگراف بر اساس کلمه، شاید بتوان گفت یک پاراگراف به طور معمول از حداقل 60 کلمه و حداکثر 120 کلمه تشکیل شده است. به این ترتیب، تعداد پاراگراف های یک صفحه 250 کلمه ای ممکن است بین دو، سه، یا چهار متغیر باشد.

حجم پاراگراف براساس جمله، ساده ترین پاراگراف، متشکل از حداقل پنج جمله است: یک جمله ی موضوع، سه جمله ی پشتیبان، و یک جمله ی نتیجه گیری.

معمولا تعداد جمله های پشتیبان بیشتر بوده، بین سه تا هشت متغیر است؛ بنابراین، می توان گفت که یک پاراگراف معمولا از پنج تا ده جمله تشکیل می شود.

 حجم بر اساس صفحه، می توان گفت هر پاراگراف ممکن است یک چهارم، یک سوم، یا حداکثر یک دوم صفحه را پرکند.

باید توجه داشت که اندازه ی مشخصی برای تعداد کلمات و جملات یک پاراگراف، به عبارت دیگر برای حجم آن، وجود ندارد.

به این ترتیب، آیا آزادید هر اندازه که خواستید پاراگراف را طولانی کنید؟ خیر، پاراگراف، بحر طویل نیست.

عواملی مانند فضا، مخاطب و محتوای پاراگراف به شما کمک می کنند تا حجم پاراگراف را مشخص کنید.

فضایی که مطلب شما در آنجا چاپ می شود، اثر مهمی در حجم پاراگراف های شما دارد. در پایان نامه، کتاب با قطع معمولی و بزرگ، مقاله های علمی-پژوهشی و مانند آن فضای کافی برای بسط مطلب در اختیار شما هست. اما اگر قرار باشد برای ستونی در روزنامه بنویسید، یا مقاله ی کوتاهی برای مدخلی در یک دائره المعارف بنویسید، که مثلا هر صفحه اش به سه ستون باریک تقسیم شده است، باید پاراگراف هایتان کوتاهتر و فشرده تر باشند.

در ستون های باریک روزنامه، گاه حتی یک جمله به لحاظ شکلی به صورت یک پاراگراف در می آید تا خواننده فرصتی برای نفس کشیدن بعد از هر پاراگراف داشته باشد، حوصله اش سر نرود، و بتواند تا آخر متن پیش برود.

رده ی سنی و سطح تحصیلات مخاطب نیز در حجم پاراگراف اثرگذارند. نوشته ای که نوجوانان را مخاطب قرار می دهد، با مقاله ی علمی-پژوهشی ای که خوانندگان آن، دانشجویان، اساتید دانشگاه و پژوهشگران هستند، به لحاظ حجم کاملا متفاوت است. گروه دوم، قابلیت و کشش لازم برای خواندن متون پیچیده و طولای را دارند، اما نوجوانان ندارند.

به این ترتیب، متناسب با توانایی های ذهنی مخاطب باید حجم پاراگراف را تنظیم کنید.