چکیده

در این مقاله به بررسی حدود معاشرت زن و مرد در جامعه از منظر قرآن پرداخته شده است.با گسترش روز افزون مناسبات اجتماعی و اقتصادی حضور زن در جامعه افزایش یافته و دیگر محدود به روابط با محارم نمی­شود. از این رو یکی از مسائل مهم که باید دیدگاه فقه اسلامی در مورد آن روشن شود مسأله حدود معاشرت زن و مرد در جامعه اسلامی است؛ لذا تحقیق حاضر با روش کتابخانه­ای، توصیفی-تحلیلی و به صورت کاربردی به دنبال پاسخ به این پرسش که حدود معاشرت زن و مرد در جامعه از نگاه قرآن به چه صورت است؟ به این نتیجه رسید که قرآن در بیان حدود معاشرت زن و مرد در جامعه به سخت­گیری و تساهل اعتقادی ندارد و در این میان راه اعتدال که بر پایه فطرت انسان است را می­پذیرد و معیار در اینگونه روابط را معروف بودن می­داند یعنی رابطه­ای مورد قبول است که در حدود موازین و شرع باشد. براین اساس نحوه روابط زن و مرد دارای ضوابطی مبتنی بر اصول دین است که  تشخیص موارد و مصادیق آن به عرف متشرعه واگذار شده است. همچنین خداوند برای دوری از هر گونه فساد و فحشا در برقراری رابطه با جنس مخالف آدابی را معین نموده است که برخی از آنان میان دو جنس مخالف مشترک می­باشد که عبارتند از:  غض بصر، پرهیز از دست دادن، اجتناب از خلوت، دوری از اختلاط؛ برخی دیگر آدابی هستند که تنها رعایت آن بر عهده زنان است که می­توان به مواردی همچون خودداری از با ناز سخن گفتن و رعایت حجاب و داشتن عفاف اشاره نمود.

واژگان کلیدی: حدود معاشرت، زن، مرد

محقق: مریم چگینی

زمستان1398