برخی از این ویژگی‌ها، ذاتی و بعضی آموختنی و اكتسابی است. بخش آموختنی و اكتسابی تنها بر اثر تجربه پژوهشگری به بار می‌نشیند:
1. عزمی راسخ برای اینكه در چارچوب زمان تعیین‌شده در طرح عمل كند و فعالیت جدی داشته باشد؛
2. به هزینه‌هایی كه مردم تأمین می‌كنند، احترام بگذارد و آن را بهینه مصرف كند؛
3. پژوهش‌هایی را انجام دهد كه نه تنها جذاب، بلكه سودمند باشد؛
4. برخورداریاز بی‌طرفی بینش حقوقی نسبت به شواهد و مدارك و ذهنی باز برای تفسیرهای متفاوت، كه از شواهد و مدارك به دست می‌آید و تخیلی قوی را پدید می‌آورد؛
5. تا حدی با دانش محاسبه و آمار آشنا باشد؛
6. توانایی نگارش نتایج پژوهش را به صورتی روشن و مختصر و مفید و جاذب داشته باشد.
7. پژوهش را وسیله‌ای برای رسیدن به هدف بداند و در طول تحقیق، مدیریت لازم را برای نیل به هدفی روشن و تهیه گزارشی جامع داشته باشد. هدف خود را با در نظر گرفتن سؤالاتی همچون نكات مهم طرح چیست، چه كسانی از طرح بهره‌مند خواهند شد، با این طرح چه چیزهایی دگرگون خواهد شد، چرا طرح ایجاد شده و چه نوع پژوهشی مورد نیاز است، به انجام برساند.
8. روش‌مندی را در پژوهش دور از نظر ندارد و بسته به پژوهش‌های بنیادی، كاربردییا توسعه‌ای، روش‌های مناسبی را مانند مطالعه كتاب‌خانه‌اییا پرسش‌نامهیا مشاهده و مصاحبه و نظایر آن، انتخاب كند و به صورت توصیفی، تحلیلی و تجربی، پژوهش را به انجام برساند. هر روش باید به نوبه خود، توصیف و چگونگی ارتباط یا تلفیق آن به منظور پاسخ‌گویی به نیازهای خاص، ذكر شود.
9. از نظر كارشناسی متخصصان استفاده كند و از تحریف واقعیت‌ها بپرهیزد.
10. اطلاعاتی را كه واقعاً مورد نیاز است، گردآوری و از دیگر پژوهش‌ها، استفاده كند.
11. پژوهش را تا جایی كه ممكن است، ساده و توجه خود را به نكات اصلی و مهم معطوف سازد، تا از نقشه راه پژوهش خارج نشود و پس از دریافت نتایج عرضه‌كننده اطلاعات باشد، نه نگه‌دارنده آن.
12. پژوهش را مبتنی بر طرح پژوهشی استوار سازد و پشتوانه مالی طرح پژوهشی را نیز در نظر داشته باشد.
13. سبك نگارش را رعایت كند و یافته‌های پژوهش را به روشن‌ترین شكل ممكن در قالب گزارش تحقیق ارائه دهد و از این نظر نوشته‌اش را كه خواندنی است یا نه، امتحان كند.
منبع: پایگاه پویش
