کارگاه آموزش نرم افزارهای علمی نور

مدرس: کرکه آبادی

روز دوشنبه مورخ 15 اسفند 1401

ساعت 10 صبح طبقه دوم

 

ما چهار مفهوم داریم که باید به آن‌ها بیشتر فکر کرده و اهمیت بدهیم گفت:
اولین مفهوم، «عشق» است. چرا انسانی که در بستر عشق زندگی می‌کند، کم از عشق صحبت می‌کند؟
دومین مفهوم، «امید» است. چرا ما این همه ناامید هستیم و باهم گفتگو نمی‌کنیم؟ چرا این همه تنهاییم؟ 
سومین مفهوم، مفهوم «ایمان» است. به دلیل رفتن ایمان، خدا هم از بین ما رخت بر بسته است. خدا را تبدیل به شیء کرده و طبیعت انسانی را از دست داده‌ایم. انسان‌گونه‌گی در پیوند با خداگونه‌گی معنا پیدا می‌کند و ما آن را از دست داده‌ایم. 
و چهارمین مفهوم، مفهوم «عدالت» است.

حالا پرسش این است که چه شد که ایده خدا نتوانست حسین را نجات دهد؟ چه اتفاقی افتاد که حسین مجبور شد به طرف مقابل یادآوری کند از نسل پیامبر و علی است؟ چه شد که حسین را به راحتی کشتند؟ من می‌خواهم به انقلاب خودمان هم اشاره کنم. کلمه کلیدی انقلاب ما هم «خدا» بود ولی چرا ایده خدا از جامعه ما رخت بربست؟ چرا امروز نمی‌توان با ایده خدا کسی را نجات داد؟ و به نظر من امروز باید نخست، خود ِ خدا را نجات بدهیم!

برای پاسخ به پرسش‌های بالا، به دو نمونه سخن از دو اندیشمند اشاره می‌کنم؛ هگل و عابدالجابری. چکیده حرف این دو دانشمند این است که ایده خدا در همان زمان پیامبر، از بین رفته است. هگل درباره مسیح و جابری درباره محمد؛ و مرگ آن خدا در آن موقع، بعدها به عاشورا هم سرایت می‌کند. به این سوال‌ها دقت کنید. خود این سوال‌ها از پاسخ‌های آن مهم‌تر است:  هگل می‌پرسد چگونه مسیحیت نابود شد؟ ما هم می‌توانیم از خود بپرسیم چگونه در عاشورا، اسلام و خدا نابود شد؟ یا به این سوال مهم‌تر فکر کنیم که چه شد که روح جهان اسلام از بین رفت؟ هگل می‌گوید چه اتفاقی در جامعه افتاد که روح زمانه یعنی مسیح نابود شد و تقوا که مظهر زمان مسیح بود، به سرعت تبدیل به فرقه شد؟

چه شد که مسیح تبدیل به فرقه شد؟ ما هم میتوانیم بپرسیم که چرا روح اسلام، بی روح شد و خدا از زندگی ما رخت بربست؟ چه شد که روح وسیع جهان اسلام از بین رفت و به یک سری گزاره فقهی تبدیل شد؟

پاسخ‌های هگل به پرسش‌های فوق عجیب است؛ زیرا او پاسخ‌ها را به اتفاقات بیرونی برنمی‌گرداند بلکه به درون مذهب برمی‌گرداند. پاسخ اول این است که مسیح فرزند زمانه خویش بود و در یک قوم زندگی می‌کرد؛ مسیح مجبور بود با یهودیان گفتگو کند. حضرت محمد هم بین اعراب زندگی می‌کرد و این اعراب یک سری آیین‌ها و رسومات داشتند و حضرت محمد مجبور بود با اینها گفتگو کند؛ و گفتگو کردن تو با پیش از خود همان و تبدیل شدن ایمان به فقه همان. هگل می‌گوید همین که یک پیامبر مجبور می‌شود با مردم قبل از خود گفتگو کند، روح پیامبری‌اش را از دست میدهد. 

پاسخ بعدی هگل این است که مسیح مجبور بود برای اینکه اندیشه‌هایش را در جامعه ترویج دهد، بیش از هرکسی از خودش حرف بزند. پیامبر ما هم مجبور بود با عرب جاهلی گفتگو کند. این ها باعث شد که در گذر تاریخ و مرگ هر پیامبر، به جای اینکه به آموزه های پیامبر توجه کنیم، به خود او و نام او توجه کردیم. ما اگر به اسم پیامبر توهین کنند، سوگوار و نگران می‌شویم ولی درباره زیرپا گذاشته شدن آموزه‌های پیامبر، نگران نمی‌شویم. حرمت اسم را نگه می‌داریم ولی حرمت آموزه ها را خیر.

پاسخ سوم هگل به پرسش فوق این است که میسح مجبور شد معجزه بیاورد. پیامبر ما هم معجزاتی آورد. مردم زمان عیسی و بعد از او، به معجزات عیسی متوسل می‌شوند ولی آموزه‌های اصلی او و خدای او را کنار می‌گذارند. نکته دیگر در همین رابطه این است که عیسی مجبور بود تعدادی از یارانش را خاص کند؛ چون اهمیت بیشتری داشتند؛ مثل ۱۲ نفر حواریون؛ مردم زمان عیسی به این ۱۲ حواری متوسل شدند و آموزه‌های اصلی را فراموش کردند. پیامبر ما هم مجبور شد به واسطه اینکه اندیشه های خودش را گسترش دهد، یارانی را انتخاب و تخصیص دهد؛ و ما به آن ها بسیار توجه می‌کنیم ولی به اصل آموزه‌ها بی‌توجه هستیم.

پاسخ پایانی هگل به این پرسش، که هگل آن را عامل نهایی می‌داند، این است که اندیشه‌های مسیح، از طریق کلیسا با دولت پیوند خورد و حکومت تشکیل داد. کلیسا با فاسد کردن دولت، در فساد خود هم می‌کوشید و وقتی دین تبدیل به حکومت می‌شود، دین سکولار و دنیوی می‌شود، زیرا گرفتار بروکراسی حکومت‌داری شده و برای حفظ آن، آموزه‌های دین کنار گذاشته می‌شود؛ و برای حفظ آن حکومت، دین فاسد می‌شود و این اتفاقات بر ما هم گذشته و اینچنین بوده که خدا تبدیل به شیء شده و می‌میرد. اما اگر به پرسش‌های فوق، پاسخ‌های تاریخی بدهیم، به سراغ عابدالجابری، دانشمند عرب زبان، می‌رویم. او می‌گوید اگر مجموعه حرف‌ها و کارهای پیامبر را بررسی کنیم، می‌بینیم که عقل سیاسی پیامبر، دارای مجموعه ای از اصول ثابت است که عبارتند از: اول خدا، دوم قبیله و سوم غنیمت. پیامبر بین مردم زندگی می‌کند و نمی‌تواند نسبت به قبیله و غنیمت بی‌تفاوت باشد ولی نکته اینجاست که برای پیامبر، «ابتدا» همیشه خداست. اما بعد از رحلت پیامبر و حاکمیت ۳ خلیفه نخست، بازهم این ۳ اصل وجود دارد ولی جاهای آن‌ها عوض می‌شود! ابتدا قبیله از همه چیز مهم‌تر می شود و بعد از آن، غنیمت و سومین چیزی که اهمیت دارد، خداست. بنابراین خدا دیگر اولویت نیست. حالا بهتر می‌فهمیم که برای آن قوم عرب که با حسین جنگیدند، قبیله و غنیمت، مهم‌تر از خدا بود. 

انقلاب خودمان هم همینطور بوده و هست و به نظر می‌رسد خدا در ابتدای انقلاب ما جاماند. این که ما مردم را به خودی و غیرخودی تقسیم بندی کنیم، جامعه را دچار مشکلات جدی کرده‌ایم و با این اختلاف‌افکنی عملاً بخشی از جامعه را کنار گذاشته‌ایم در حالی که باید همه جمعیت جامعه را نیروی خودی بدانیم. همچنین ما گاهی غنیمت را مبنا قرار می‌دهیم و این فساد و رشوه می‌آورد. فساد در جامعه ما سیستماتیک و ساختاری وجود دارد و این ساختارهای فاسد هستند که آدم‌های فاسد می‌سازند. ما باید در تصمیم‌گیری‌های سیاسی، به جای ایده قبیله و غنیمت، ایده خدا را در کانون قرار بدهیم؛ نه برعکس. 

ایده خدا در جامعه ما مرده است، چگونه می‌توان یکبار دیگر آن را زنده کرد؟ تنها راه این است که از پایین یعنی از انسان شروع کنیم. دیگر نمی‌توانیم با سخن گفتن از خدا، خدا را زنده کنیم، چون این خدا را آنقدر دستکاری کردیم که نابود شد.

اگر می‌خواهیم انسان آغازگر ایده خدا باشد، باید به کجا رفت؟ گفت: برای این پرسش، دو پاسخ هست. نخست اینکه باید «نیکوکاری» پیشه کنیم. نیکوکاری یعنی رفتن انسان به درون انسان‌های دیگر. باید به درون انسان‌های دیگر برویم و از وجود خودمان به آن‌ها ببخشیم. بخشیدن حاصل غنا نیست، بلکه وقتی می‌بخشید غنی می‌شوید؛ زیرا وجودتان با وجود انسان‌های دیگر پیوند می‌خورد. 

پاسخ دوم من به پرسش بالا این است که اگر می‌خواهیم از طریق انسان خدا را احیا کنیم باید «داستان» بخوانیم. نیکوکاری یعنی رفتن ما در دیگران و داستان خواندن یعنی آمدن دیگران در زندگی ما. وقتی توانستی داستان زندگی بقیه انسان ها را بخوانی و با آن‌ها بر سر مشکلاتشان گفتگو کنی، درد و رنج های انسان‌های دیگر، درد و رنج تو نیز می‌شود. در داستان‌خوانی می‌توان وضع استیصال یک انسان را فهمید و زندگی دیگران را در خود اجرا کرد. وقتی دیگران به درون تو راه پیدا کردند، تو عاشق می‌شوی و وسعت پیدا می‌کنی؛ و خدا یعنی وسعت پیدا کردن انسان.

اما باید قصه همه آدم‌ها برای‌مان مهم باشد؛ چطور قصه مادر شهدا برای‌مان مهم تلقی می‌شود، باید قصه درد و رنج‌های مادری که جوان ۲۰ ساله اش را به ۱۴ سال زندان محکوم کرده‌اند هم برای‌مان مهم باشد؛ باید قصه کارگری که پنج ماه است حقوق نگرفته هم برای‌مان مهم باشد وگرنه دروغ می‌گوییم. نمی‌توانیم در جامعه به انسان بی‌حرمتی کنیم و ادعا کنیم جامعه دینی داریم.

پدیدآور: مصطفی مهرآیین

منبع: http://www.andishedini.com/fa/

چکیده:

سخن گفتن نیاز به یک مهارت اساسی دارد که آثار فردی و اجتماعی فراوانی در پی دارد که از جمله این آثار را می توان در بین خانواده و زوجین یافت. از این رو مقاله حاضر با موضوع مهارت های کلامی زوجین از منظر روایات در صدد است به بیان این مهارتها بین زوجین بپردازد. در این صورت مهارت کلامی را به دو دسته تقسیم نموده دسته اول مربوط به مهارتهای کلامی ایجابی می باشد که عبارت اند از: تشکر و قدر دانی، بیان سخنان محبت آمیز، مشورت کردن و دلجویی از همسر ؛ بخش دوم نیز مربوط به مهارتهای کلامی سلبی که عبارتند از: پرهیز از ناسزاگویی و پرهیز از عیب جویی، پرهیز از پرخاشگری، پرهیز از بد زبانی. مقاله حاضر به روش تبیینی و تحلیلی از برخی روایات ائمه (علیهم السلام) و با ابزار کتابخانه ای- اسنادی نگاشته شده است و می توان از این تحقیق به این نتیجه رسید که مهارت بیان و سخن گفتن در نوع رفتار و حل اختلاف و بهبود روابط زوجین تاثیر زیادی دارد.

محقق: معصومه باقری

تاریخ ارائه: زمستان 1401

:: محورهای همایش

مفهوم شناسی معنویت در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
جاذبه های معنوی در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
راهکارهای تحول معنوی در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
شخصیت ها و معلمان معنویت در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
روش شناسی مقایسه معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
آینده انسان و جهان (آخرالزمان و موعود باوری) در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
پدیده ها و توانایی های فرا طبیعی و فرا علمی در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
سبک زندگی معنوی (زندگی شرعی، حیات طیبه، آداب و مناسک) در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
روش های هدایتگری (روش تبلیغ، عضو گیری، تعامل رهبر با اعضاء و…) در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
مبانی (خداشناسی، انسان شناختی، هستی شناختی، معرفتی شناختی و غایت شناختی) در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
کارکردهای فردی (آرامش، شادی، سلامت، شکوفایی فردی، برکت در زندگی و…) در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی
کارکردهای اجتماعی (نوع دوستی، ایثار، عدالت خواهی و ظلم ستیزی، صلح جویی، مسئولیت پذیری، انضباط اجتماعی) در معنویت‌های نوظهور و معنویت اسلامی

:: تاریخ های مهم

مهلت دریافت چکیده: 1401/11/30
مهلت دریافت مقاله: 1402/02/01
زمان برگزاری همایش: آبان ماه 1402

برای اطلاعات بیشتر و ارسال مقاله به سایت http://sp.isca.ac.ir/fa/ مرجعه فرمایید

معاون پژوهش حوزه های علمیه خواهران گفت: پذیرش در سطوح مختلف حوزه های علمیه خواهران زمانی می‌تواند موفق عمل کند که دستاوردهای علمی و پژوهشی به عرصه نمایش گذاشته شود.

 خانم فاطمه کبری متولیان به دعوت مدیر حوزه علمیه خواهران استان البرز و با هدف افزایش سطح تعاملات بین ستاد و صف و ارائه و تبیین سیاست ها و راهبردهای کلان مرکز در راستای اجرای برنامه ٥ ساله روز چهارشنبه ۱۰ اسفند به استان البرز سفر کرد.

وی در جمع مدیران و کارکنان مدیریت حوزه علمیه خواهران استان البرز اظهار داشت: پذیرش در سطوح مختلف حوزه های علمیه خواهران زمانی می تواند موفق عمل کند که دستاوردهای علمی و پژوهشی به عرصه نمایش گذاشته شود.

گفتنی است، در این سفر یک روزه، که در روز چهارشنبه 10 اسفند برگزار شد، پنج نشست تخصصی از ساعت ۹ صبح تا ۱۷ عصر با حضور معاون پژوهش مرکز و مدیران کل این معاونت برگزار شد.

در این نشست‌های تخصصی و صمیمانه، مدیران و معاونان پژوهش مدارس و اعضای شورای پژوهشی استان البرز شرکت داشتند و به ارائه نقطه نظرات، مسائل و انتظارات خود در عرصه های مختلف پژوهشی پرداختند.

تریبون آزاد با موضوع
رسالت جوان، کسالت جوان

با حضور
مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های استان البرز
و جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد رجائی شهر

شنبه مورخ 13 اسفند
ساعت 10 صبح
سالن اجتماعات مجتمع آموزشی و پژوهشی کوثر

یکی از ساده ترین تعریف های پاراگراف، تعریف کمی آن است. بر این اساس، اگر مبنای تعریف حجم پاراگراف بر اساس کلمه، شاید بتوان گفت یک پاراگراف به طور معمول از حداقل 60 کلمه و حداکثر 120 کلمه تشکیل شده است. به این ترتیب، تعداد پاراگراف های یک صفحه 250 کلمه ای ممکن است بین دو، سه، یا چهار متغیر باشد.

حجم پاراگراف براساس جمله، ساده ترین پاراگراف، متشکل از حداقل پنج جمله است: یک جمله ی موضوع، سه جمله ی پشتیبان، و یک جمله ی نتیجه گیری.

معمولا تعداد جمله های پشتیبان بیشتر بوده، بین سه تا هشت متغیر است؛ بنابراین، می توان گفت که یک پاراگراف معمولا از پنج تا ده جمله تشکیل می شود.

 حجم بر اساس صفحه، می توان گفت هر پاراگراف ممکن است یک چهارم، یک سوم، یا حداکثر یک دوم صفحه را پرکند.

باید توجه داشت که اندازه ی مشخصی برای تعداد کلمات و جملات یک پاراگراف، به عبارت دیگر برای حجم آن، وجود ندارد.

به این ترتیب، آیا آزادید هر اندازه که خواستید پاراگراف را طولانی کنید؟ خیر، پاراگراف، بحر طویل نیست.

عواملی مانند فضا، مخاطب و محتوای پاراگراف به شما کمک می کنند تا حجم پاراگراف را مشخص کنید.

فضایی که مطلب شما در آنجا چاپ می شود، اثر مهمی در حجم پاراگراف های شما دارد. در پایان نامه، کتاب با قطع معمولی و بزرگ، مقاله های علمی-پژوهشی و مانند آن فضای کافی برای بسط مطلب در اختیار شما هست. اما اگر قرار باشد برای ستونی در روزنامه بنویسید، یا مقاله ی کوتاهی برای مدخلی در یک دائره المعارف بنویسید، که مثلا هر صفحه اش به سه ستون باریک تقسیم شده است، باید پاراگراف هایتان کوتاهتر و فشرده تر باشند.

در ستون های باریک روزنامه، گاه حتی یک جمله به لحاظ شکلی به صورت یک پاراگراف در می آید تا خواننده فرصتی برای نفس کشیدن بعد از هر پاراگراف داشته باشد، حوصله اش سر نرود، و بتواند تا آخر متن پیش برود.

رده ی سنی و سطح تحصیلات مخاطب نیز در حجم پاراگراف اثرگذارند. نوشته ای که نوجوانان را مخاطب قرار می دهد، با مقاله ی علمی-پژوهشی ای که خوانندگان آن، دانشجویان، اساتید دانشگاه و پژوهشگران هستند، به لحاظ حجم کاملا متفاوت است. گروه دوم، قابلیت و کشش لازم برای خواندن متون پیچیده و طولای را دارند، اما نوجوانان ندارند.

به این ترتیب، متناسب با توانایی های ذهنی مخاطب باید حجم پاراگراف را تنظیم کنید.

 بیست و هفتم آذرماه، یادآور عروج سرخِ مجاهدی خستگی ناپذیر و عالمی ربانی، آیت اللّه مفتح، است که از پیشروان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه بود. این شهید والامقام در راه تحقق این اندیشه و آرمان بلند که از اندیشه بلند امام راحل رحمه الله برخاسته بود، تلاش های بی وقفه ای انجام داد. به پاس فعالیت های چشم گیر شهید مفتح در راه تحقق وحدت حوزه و دانشگاه لزوم ارتباط، همکاری و هم فکری این دو قشر اندیشمند، روز 27 آذر ـ که سالروز شهادت دکتر مفتح نیز می باشد ـ روز وحدت حوزه و دانشگاه نام گذاری شده است.

وحدت حوزه و دانشگاه یعنی وحدت در هدف، و هدف این است که همه به سمت ایجاد یک جامعه اسلامی پیشرفته مستقل، جامعه امام، جامعه پیشاهنگ، جامعه الگو حرکت نمایند.

مقام معظم رهبری

🇮🇷 ۲۷ آذر ماه سالروز شهادت آیت الله دکتر مفتح و روز وحدت حوزه و دانشگاه گرامی باد.

خداوند متعال، جهت تعالی بشر هر آنچه را که نیاز دارد بصورت استعدادهای بالقوه آفریده است. وظیفه بشر است که با همت و تلاش بی وقفه و هدفمند خود این استعدادهای بالقوه را کشف و بالفعل نماید و بدیهی است که دستیابی به این امر جز از طریق تلاش و پژوهش میسر نمی شود.

در تقویم ایران روزی به نام روز پژوهش به ثبت رسیده است که متعلق به 25 آذر می باشد. این نامگذاری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی توسط شورای فرهنگ عمومی کشور به جهت گسترش فرهنگ تحقیق و پژوهش در جامعه نامگذاری شد و جالب تر اینکه از سال 1379 وزارت علوم تحقیقات و فناوری در اقدامی چهارمین هفته آذرماه را ، “هفته پژوهش” نامید و پس از سال 1384 این عنوان به “هفته پژوهش و فناوری” تغییر نام داد.

 هفته پژوهش مبارک باد

به گزارش خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم مقیمی حاجی معاون پژوهش حوزه های علمیه در نشست خبری هفته پژوهش در مرکز مدیریت حوزه های علمیه گفت: در طول 13 سال برگزاری جشنواره علامه حلی میانگین آثار ارسالی بیش از 15هزار اثر بوده است که نشان می دهد پژوهش در میان طلاب جوان نهادینه شده و به حداقل خروجی ثابت رسیده است.

وی در ادامه افزود: نهادها و مراکزی نیز به تشویق طلاب و ارائه پژوهش می پردازند و نشریه های خوبی نیز شکل گرفته اند؛ روند نشریات رو به رشد است و امیدوارم از 100 مجله بگذرد؛ برای احیای امر پژوهش، کانون های علمی طلاب راه‌اندازی شد و بیش از هزار کانون علمی در 15 رشته در حال فعالیت هستند؛ این کانون ها با نظارت شورای علمی آموزشی مشغول فعالیت هستند که به دنبال افزایش روند کیفی این فعالیت ها هستیم.

معاون پژوهش حوزه های علمیه اظهار داشت: غنی سازی و حمایت از کتابخانه های واحدهای آموزشی از برنامه های ما است زیرا ابزار پژوهش طلاب کتب و مقالات هستند که توسعه دسترسی نرم افزاری را نیز در برنامه داشتیم؛ 300 کتابخانه حوزوی با نرم افزار فراکاوش ثبت شده اند که می توان از موجودی کتب آن ها مطلع شد.

وی با تأکید بر استفاده از ظرفیت های موجود در کشور جهت استفاده حوزه علمیه در پژوهش، بیان کرد: صندوق حمایت از پژوهشگران در معاونت علمی ریاست جمهوری وجود دارد که حوزه های علمیه کمتر با آن آشنا بودند و با گروه معارف این صندوق صحبت هایی صورت گرفت و از این پس محققان علمی حوزه می توانند پایان نامه ها و پژوهش های خود را جهت حمایت از آثار پژوهشی ارائه کنند.

حجت الاسلام والمسلمین مقیمی حاجی اظهار داشت: پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (isc) شیوه نامه ای به خصوص داشت که با اصطلاحات حوزوی تطبیق نمی کرد و برای بهره مندی مجلات و همایش های علمی از خدمات isc در شورای اعطای حوزه های علمیه شیوه نامه بررسی شد و با رعایت اصطلاحات و بوم حوزه ها ابلاغ شد که تمامی مراکز پژوهشی حوزوی می توانند از ثبت همایش خود در این پایگاه استنادی استفاده کنند.

وی در ادامه افزود: در حوزه دین نشریات متعددی از سوی مراکز مختلف دانشگاهی و حوزوی تولید می شود که پراکنده هستند و یک نمایه به صورت مجازی از شماره های این نشریات وجود دارد برنامه داریم در سال جاری نمایه ها را به دیگر زبان ها نیز ارائه کنیم.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به برنامه های دیدار با اعضای شورای عالی و فرهیختگان پژوهشی در هفته پژوهش، تصریح کرد: برای اولین بار مجموعه پایان نامه های چند دهه گذشته حوزه مورد بررسی قرار گرفت و تعدادی که از نظر علمی مورد تأیید بوده، با اولویت موضوعات کاربردی مورد حمایت قرار خواهند گرفت.

وی با اشاره به جشنواره ایده پردازی در ارتقا انگیزه های پژوهشی گفت: در برنامه ای سعی داریم از همکاران حوزوی که مشغول پژوهش نیز بودند تجلیل به عمل آوریم؛ اجلاسیه معاونان پژوهشی استان های کشور دو روز به صورت کارگاهی برگزار شد و طی آن به بررسی برنامه ها پرداختند و آیت الله اعرافی نیز حضور داشت؛ اجلاسیه ای برای معاونان پژوهش مدارس 8 استان کشور با حضور 150 نفر برگزار شد که آن ها نیز برنامه پژوهشی را به نقد و بررسی گذاشتند.

حجت الاسلام والمسلمین مقیمی حاجی در پاسخ به نقش حوزه در رتبه تولید علم کشور اظهار داشت: تولید علم به انتشار مقالات ربط دارد. سابقه آموزشی در حوزه های علوم انسانی اسلامی در حوزه های علمیه طولانی نیست و به دو دهه گذشته بر می گردد که درختواره حوزه و در حال حاضر در 70 رشته در حال اجرا است؛ فارغ التحصیلان رشته های انسانی و اسلامی به چندهزار نفر نرسیده اند اما فارغ التحصیلان دانشگاهی علوم انسانی میلیونی هستند و با در نظر گرفتن این دو گزاره باید گفت در میان 800 نشریه علوم انسانی 260 عدد آن ها مرتبط با علوم انسانی اسلامی است و همه مرتبط با فعالیت های حوزوی هستند.

وی ادامه داد: این مقالات نشانگر تولید علم در این عرصه هستند و طبق آن نزدیک 40درصد علوم انسانی اسلامی را شخصیت های حوزوی منتشر می کنند و افزون بر آن بسیاری از حوزویان اعضا هیأت علمی دانشگاهی هستند و این نشان می دهد حوزه های علمیه با امکانات و تعداد کم بار بزرگی را بر دوش می کشد. مجلات ترویجی حوزوی به دو دسته تقسیم می شوند که 40 مجله از وزارت علوم و 80 مجله نیز از شورای اعطا حوزه مجوز گرفتند و این نشان از تولید مقالات بالا است؛ بالغ بر 80 نشریه تخصصی در حوزه های علمیه داریم که نتوانستند وارد رده ترویجی شوند.

حجت الاسلام والمسلمین مقیمی در پایان در پاسخ به چگونگی بکارگیری پژوهش ها و اجرایی شدن آن ها، خاطرنشان کرد: پژوهشگران حوزوی ارتباط وثیقی با دستگاه های تقنینی داشته و همکاری می کنند که همه این ها ثبت و اطلاع رسانی نمی شود و این طور نیست که همه پژوهش ها در سیاستگذاری ها و تقنین ها نقش نداشته باشند بلکه بسیاری از نتایج پژوهشی تغییراتی را ایجاد می کنند.

خبرگزاری رسا

مقام معظم رهبری دامت برکاته:
پژوهش بایستی هم برای رسیدن به اوج قلّه‌ی علم و ایجاد مرجعیّت علمی باشد، هم باید برای حلّ مسائل جاری کشور باشد.
۱۳۹۷/۳/۲۰

«آغاز هفته پژوهش بر تمامی فعالان و فرهیختگان این عرصه در حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور گرامی باد»