طبق نظرسنجی اخیر از شرکت کنندگان دوره اربعین تعالی، این نمودار مقایسه استان‌ها در موفقیت برگزاری طرح اربعین تعالی است که حوزه علمیه تخصصی کوثر در استان البرز در تراز بالایی قرار دارد.

 

در سال جاری، اجرای برنامه طرح اربعین تعالی به صورت مرحله ای و برای ورودی های جدید حوزه های علمیه خواهران بوده که در بازه زمانی ابتدای سال تحصیلی و در قالب ۴۰ روز عملیاتی از ۲۰ شهریورماه تا ۳۱ مهرماه بوده است.

 

حجت الاسلام عبدالله محمدی پارسا،رئیس اداره مطالعات و برنامه ریزی تربیتی حوزه های علمیه خواهران هدف از این طرح را ایجاد زمینه شناسایی طلاب از قابلیت ها و استعدادهای خود برای رسیدن به مطلوب‌ترین هدف (رویکردهای بینشی_خودشناسی)، آشناسازی و ترسیم مسیر پیش رو و زدودن غبار تردید در ابعاد علمی، پژوهشی و تربیتی، در همان ترم ابتدای تحصیل. (رویکردهای بینشی_مسیر شناسی)، ترسیم روشن از اهداف و کارکردهای زیست طلبگی و تاثیراتی که در ساحت فردی و یا اجتماعی از آن قابل انتظار است (رویکردهای بینشی_هدف شناسی)، مدیریت هدفمند و تثبیت ساحت‌های عاطفی، به جهت افزایش دلبستگی حوزوی و پیشگیری از خروج طلاب از دایره طلبگی (رویکردهای انگیزشی) و ارائه روش و معرفی الگو در سایه تعریف، تبیین و ترسیم هویت طلبگی، مبتنی بر اقتضائات جنسیتی طلبه (رویکردهای روشی(مهارتی)) عنوان کرده است.

 

 

 

 

 

شهید آیت الله رئیسی را به حق باید شاگرد تراز مکتب امامین انقلاب دانست؛ چرا که با عمل به وظیفه علمی خود و نیل به مقام تفقه و اجتهاد، توانست وظیفه الهی خویش در بستر جامعه را آنگونه که امام جامعه می خواهد محقق سازد.

 

به گزارش خبرگزاری رسا، با آغاز عصر انقلاب اسلامی و ارتباط وثیق بین آن و نهاد روحانیّت، جهان شیعه با مساله‌ای مواجه شد که جز در دوران کوتاه امیر المومنین و امام حسن علیهما السلام طعم شیرین آن را نچشیده بود؛ یعنی حکومت اسلامی. امام خمینی (ره) آرزوی دیرینه اولیاء الهی را بر آورده کرده بود و یاران او نیز همراه با او همگی خود را مهیای خدمت به نظام اسلامی در شرایطی که کمتر کسی امید به پیروزی نهضت داشت، کرده بودند.

 

اما سوال اساسی این جا است که چه کسی می تواند باری از دوش نظامی اسلامی بر دارد؟ طلبه تراز انقلاب اسلامی باید به گونه‌ای باشد که بتواند باری از بارهای زمین‌مانده‌ی انقلاب را بر دوش بکشد و این امر ضرورت آماده‌سازی طلّاب را برای به انجام رساندن رسالت‌های خود را روشن‌تر می‌سازد. رهبر انقلاب اسلامی، با اهتمام ویژه‌ای که به مسائل مربوط به طلّاب دارند این نقش آفرینی را منوط به عمق بخشی هر چه بیشتر به علم حوزوی می دانند.

 

درس فقه را جدی بگیرید تا به درد نظام اسلامی بخورید

حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای می فرمایند: «طلبه روشنفکر امروزی حق ندارد بگوید که «آقا، ول کن این حرف‌ها را، [این] درس ها را»؛ نه، باید درس خواند؛ بی‌مایه [فطیر است]. زمان مبارزات که ما مثلاً مکاسب می‌گفتیم، کفایه می‌گفتیم، بعضی از طلبه‌های پرشور می‌گفتند «آقا، این چیست؟»؛ من به آنها می‌گفتم: اگر [این بحث‌ها را] نکنید، بعد نمی‌توانید به درد نظام اسلامی بخورید، نمی‌توانید به مردم چیزی یاد بدهید؛ درس فقه را جدی بگیرید. این اجتهاد را اگر بخواهد انسان دارا بشود، باید تمرین کند، باید کار کند. این درس فقهی که شما می‌خوانید و لو طهارت باشد، به شما این شیوه استنباط را یاد می دهد … شما باید بدانید چه جوری استنباط کنید.»  دلیل این تاکید ویژه بر فقه را نیز خود ایشان در بیانی دیگر فرموده اند که : « آنچه که امروز عملاً در جامعه کار می‌کند و اداره جامعه را به عهده دارد فقه است و باید به آن پرداخته شود.» 

 

باید شهید آیت الله سیدابراهیم رئیسی را به حق شاگرد تراز مکتب امامین انقلاب دانست؛ چرا که با عمل به وظیفه علمی خود و نیل به مقام فقاهت و اجتهاد، توانست وظیفه الهی خویش در بستر جامعه را آنگونه که امام جامعه می خواهد محقق سازد و این شهادت و بدرقه کم نظیر او، برکت عمری مجاهدت مخلصانه ای است که در راه تحقق آرمان انقلاب اسلامی صرف شد.

 

خبرگزاری رسا

 

 

 

 

 

 

 

 

ما در “لحظه” ایستاده‌ایم. در فرآیند طویل تاریخی که عمر بلندی دارد.

ما در یک “لحظه” و “آن” ایستاده‌ایم. پنجاه یا شصت سال برای تاریخ بشر یک “لحظه” است.

امام با قیام خود این لحظه و مسیر را بر هم زد. از خرداد سال ۴۲ ما در یک لحظه بلند تاریخی قرار گرفتیم که قرار است به سمت ساخت یک “تمدن ایرانی اسلامی” حرکت کند

از ابتدای آغاز این “لحظه” با حوادث پرفراز و نشیب بزرگی روبرو بوده‌ایم. سال‌ها تبعید، شکجنه، زندان، اعدام، پیروزی، تجزیه‌طلبانِ ابتدای انقلاب، کومله، حزب دمکرات کردستان، غائله تبریز، مهاباد، ترور شهید مطهری، قرنی، مفتح، تسخیر سفارت آمریکا، کوتای نوژه، آغاز جنگ، سقوط خرمشهر، عزل بنی صدر، جنگ مسلحانه سازمان نفاق، ترور بهشتی، رجایی، باهنر، ائمه جمعه، مردم عادی، حج خونین، قطعنامه، مرصاد، عزل منتظری، رحلت امام، تحریم‌ها، ۱۸ تیر، فتنه تقلب در انتخابات، داعش، آبان و بنزین، حاج قاسم، زن زندگی آزادی و … همه در آن نگاه و ساحت تمدنی تاریخی، همان یک “لحظه” است.

تمام این ۴۵ سال در بُرش بلند تاریخی یک “لحظه” است. اما لحظاتی که بر محور اصل ولایت فقیه از آن عبور کردیم. عبوری که در آن هم انقلاب ماند، هم گزندی بر تمامیت ارضی ایران وارد نشد.

 

اصلِ ولایت فقیه ستون بقای ایران و انقلاب است. خدا ستون این خیمه ولی فقیه عادل آیت‌الله خامنه‌ای را حفظ کند.
اهمیت این اصل را امروز و نسل امروز که بحران‌های بزرگ دهه اول انقلاب را درک ننموده، باید درک و مرور کند. اصل و جایگاه ولایت فقیه در درجه اول و سپس شخص ولی فقیه که باید حامی او بود.

 

✍️ دکتر علیرضا زادبر

 

 

 

 

 

 

 

به گزارش خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم مقیمی حاجی معاون پژوهش حوزه‌های علمیه کشور در آئین افتتاحیه سال تحصیلی ۱۴۰۳_۱۴۰۲ دانشکده دین و رسانه که در سالن همایش‌های این دانشکده برگزار شد، اظهار کرد: با شناخت ظرفیت‌هایی متقابل می‌توانیم گام‌های عملیاتی‌تر برداریم.

 

وی با اشاره به اینکه باید بررسی شود که ذات رسانه با بستر فطری و مکانی چقدر پیوند خورده است، مطرح کرد: در کارهای پژوهشی و آموزشی این دانشکده تبیین این تقطه برای ساخت رسانه دینی واجب است.

 

معاون پژوهش حوزه‌های علمیه کشور ادامه داد: اگر بخواهیم به سمت رسانه دینی حرکت کنیم باید بدانیم در چه مسائلی باید تعریف جدید داشته باشیم و از چه مرزهای خنثی‌ای می‌توانیم استفاده کنیم.

 

وی با بیان اینکه در بحث بانکداری این مرزها را رعایت نکردیم و تنها یک کتابچه عقود اسلامی منتشر کردیم ولی ماهیت ربوی بانک‌ها ادامه پیدا کرده است، عنوان کرد: در رسانه نیز اگر این تفکیک را انجام ندهیم ماهیت اقتصاد اسلامی در این عرصه نیز تکرار خواهد شد.

 

حجت الاسلام والمسلمین مقیمی حاجی با اشاره به اینکه دین برای مدیریت فرد و جامعه آمده است و رسالت انبیا یک رسالت سلوکی و فردی نبوده است، خاطرنشان کرد: پیوند دین و رسانه در مبانی نظری و نطام عرصه رسانه خود را نشان می‌دهد.

 

وی با بیان اینکه در این دانشکده، دروس و پایان نامه‌ها باید به این موضوعات توجه شود، تصریح کرد: اگر رسانه را صرفا یک ظرف و دین را یک پیام بدانیم هیچ گاه نمی‌توانیم به هدف اصلی تربیتی دین برسیم.

 

معاون پژوهش حوزه‌های علمیه کشور با اشاره به اینکه در حوزه‌های علمیه و در عرصه پژوهش حدودا ۷۰ رشته تحصیلی ابلاغ و ۱۰۰ رشته نیز تصویب شده است، یادآور شد: این نگاه توسعه‌ای حوزه در عرصه پاسخگویی به نیازهای جامعه است.

 

وی با بیان اینکه ۷۰ تا ۱۰۰ هزار کتاب تولید کرده‌ایم که حاصل نظر اندیشمندان و پژوهشگران است، ابراز کرد: تمام این مطالب درکنار ترویج بیش از ۸۰۰ نشریه علمی، پژوهشی و ترویجی نشان‌گر ظرفیت علمی و پژوهشی حوزه است.

 

حجت الاسلام والمسلمین مقیمی حاجی با اشاره به اینکه دبیرخانه حمایت از پژوهش‌های مورد نیاز جامعه و حاکمیت ایجاد شده است، بیان کرد: اولویت‌های پژوهشی مورد نیاز جامعه در ۲۶ رشته و گرایش به صورت سالانه اعلام می‌شود.

 

وی با بیان اینکه در طول سال‌های ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۱ دو هزار طرح واصل شده است، اظهار داشت: هدف این دبیرخانه پاسخ به نیازهای حاکمیت است و اولویت‌های عینی جامعه را مدنظر قرار داده است.

 

معاون پژوهش حوزه‌های علمیه کشور اضافه کرد: آثار ۲۰ سال اخیر ۵۰ اندیشکده، پژوهشکده و مراکز اسلام پژوهی غربی را مطالعه کردیم و مجموعه رویکرد آن‌ها را جمع آوری کرده‌ایم که به زودی رونمایی می‌شود.

 

وی با اشاره به اینکه به صورت همزمان باید حرکت جبهه مقابل را بدانیم و نسبت به آن موضع گیری کنیم، مطرح کرد: این رویکرد در حوزه شکل گرفته است که پژوهش‌ها را به سمت نیازهای جامعه ببریم.

 

حجت الاسلام والمسلمین مقیمی حاجی افزود: باید به نیازهای کف جامعه دسترسی داشته باشیم ولی متأسفانه سامانه شاخصی در این عرصه نداریم و اگر ابزار صداوسیما این بستر نیازسنجی را به معاونت پژوهش حوزه برساند سرمایه انسانی و مالی پژوهش را به سمت پاسخ به نیازهای حاکمیت می‌رسانیم.

 

منبع: خبرگزاری رسا

 

 

 

 

 

 

همزمان با نام نویسی داوطلبان تحصیل در حوزه‌های علمیه خواهران سراسر کشور، پذیرش طلبه خواهر در مقطع سطح 3 رشته «مشاوره خانواده با رویکرد اسلامی» توسط مدرسه علمیه عالی کوثر شهرستان فردیس  تا ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰2 انجام خواهد شد.

 

شیوه تحصیل در مقطع سطح ۳ رشته «مشاوره خانواده با رویکرد اسلامی» به صورت حضوری و تمام وقت خواهد بود و سنجش داوطلبان از طریق شرکت در آزمون کتبی روز جمعه 12 خرداد ۱۴۰2 و مصاحبه علمی بعد از فرایند قبولی و پذیرش در ازمون انجام خواهد شد. علاقه مندان می‌توانند جهت دریافت دفترچه راهنمای پذیرش، و نام نویسی به آدرس paziresh.whc.ir در بازه زمانی تعیین شده مراجعه نمایند.

 

همچنین داوطلبان تحصیل در این رشته، از طریق تماس تلفنی 02636551090 و یا به صورت حضوری با مراجعه به معاونت آموزش حوزه علمیه عالی کوثر واقع در فردیس، فلکه چهارم، خیابان 40 شرقی، روبه روی مخابرات، ثبت نام خود را تکمیل نمایند.

 

برای دانلود دفترچه کلیک نمایید

 

 

 

 

 

 

 

 

به گزارش خبرگزاری رسا، جمعی از اساتید و فضلای حوزه علمیه قم با صدور بیانیه ای نسبت به پیامدهای رها شدگی عرصه فرهنگ به مسؤولان و دستگاه های اجرایی هشدار دادند.

 

متن این بیانیه که در اختیار خبرگزاری رسا قرار گرفته بدین شرح است:

بسم الله الرحمان الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین لا سیما بقیت الله

 

تقارن بهار طبیعت(عید نوروز) و بهار فطرت(ماه مبارک رمضان) میتواند نويد بخش طراوت و تازگی همه اجزای عالم باشد.

 

“فرهنگ” به منزله هوای تنفس انسان ها است. اگر عده ای دانسته یا ندانسته آنرا آلوده کنند، همگان ضرر می‌کنند.

 

 هشدارهای پیاپی رهبری از سال‌های آغازین دهه هفتاد و نیز توصيه های مکرر و دلسوزانه مراجع عظام تقلید درباره فرهنگ را از یاد نبرده ایم.

 

قاطبه مردم مسلمان ایران اصول و خطوط قرمز را رعایت می‌کنند لکن سوالات ذیل را از مسوولین دارند: چرا وضعیت فرهنگ، اینقدر رها شده است؟

 

چرا نهادهای مسوول فرهنگ گزارشی جامع، قانع کننده از اقدامات‌ موثر درباره ساماندهی فضای مجازی، اینترنت ملی و بومی، ساماندهی شبکه نمایش خانگی، ساماندهی مد و لباس، رواج ازدواج و جلوگیری از طلاق، اوقات فراغت، اردوهای دانش آموزی و دانشجویی و… نمی‌دهند؟

 

چرا برخی اقدامات نهادهای فرهنگی، جزيره ای و یا در تضاد و تقابل با شرع مطهر اسلام است؟

 

نمونه روشن آن اظهارات و اقدامات برخی مسوولین ارشد وزارت گردشگری، وزارت ورزش و جوانان و وزارت ارشاد است.

 

اغتشاشات اخیر در بستر فضای مجازی غير بومی هدایت میشد! رهبری معظم بارها فرمودند که نباید مردم به خصوص جوانان در فضای مجازی که اراده دشمن آنرا راهبری میکند رها شوند

 

اکنون نیز عده‌ای معدود اقدام به هنجارشکنی در مجامع عمومی می‌کنند با کشف حجاب در پارک‌ها، تفرجگاه‌ها و مراکز خرید و مانند آن.

 

اگرچه برخی افراد فریب خورده در این مسیر قرار گرفتند لکن قبح زدایی، حرمت شکنی و حریم ستیزی در دستور کار خط دهندگان اصلی این مسیر شوم است.

 

آیا قوه قضائیه با خط دهندگان این مسیر که امنیت روانی و هنجارهای شرعی و اخلاقی مردم مسلمان ایران را نشانه گرفته اند، برخورد قاطع قانونی کرده است؟  آیا دستگاه قضایی با نهادهای مسوول که دراین مقوله مهم ترک وظیفه کرده اند برخورد جدی قانونی کرده است؟

 

مسوولان بگویند مردم شریف و مسلمان ایران، تا کی باید شاهد جولان دهی عده ای اندک که هتک حرمت به احکام شرع مطهر اسلام می‌کنند، باشند؟

 

در این هجمه بزرگ فرهنگی، مقوله مهم “حجاب” برای دشمن “خاکریز اصلی” محسوب می‌شود که اگر موفق به فتح آن شد، سایر خاکریزها و سنگرها به راحتی فتح می‌شوند.

 

بله حجاب مسأله ای امنیتی نیست لکن باید بدانیم عدم برخورد قاطع با خط دهندگان که امنیت روانی جامعه و حیاء و عفاف دختر و زن مسلمان ایرانی را نشانه گرفته اند، باعث دوقطبی سازی در جامعه میشود و عدم حمایت و در برخی موارد مبارزه با فرهنگ مترقی امر به معروف و نهی ازمنکر، کمک به دوقطبی سازی جامعه است.

 

طبق قانون، ۲۶نهاد دولتی درباره ساماندهی مد و لباس مسوولیت مستقیم دارند. چرا تابه حال شاهد گزارش دقيق و جامع یکی از این مراکز دراین باره نبوده‌ ایم؟

 

چرا نهادهای مسوول فرهنگ، گزارشی از اقدامات موثر، ملموس و ایجابی خود در مقوله حجاب ارائه نمی دهند؟

همچنین اظهار نظر برخی مسوولین فرهنگی درباره صدور مجوز برگزاری کنسرت ها در شبهای ماه قرآن نیز بر نگرانی مردم افزوده است.

 

این کار برای اولین بار در تاریخ پس از انقلاب رخ میدهد!! حتی آنها که در سایر ماه‌های سال با مسجد و منبر و محراب و قرآن و مناجات انس ندارند، ماه مبارک رمضان را فرصتی طلایی برای قرب الهی می‌دانند.

 

مشکل مردم با کنسرت نیست بلکه مشکل در برپایی آن در شبهای ماه قرآن و مناجات است.

 

 

 ما اساتيد و فضلای حوزه‌ علميه اعلام‌ می کنیم:

کاملا مشخص است که دقيقا وسط آوردگاه جنگ ترکیبی دشمن قرار داریم.جنگ اقتصادی-فرهنگی-امنیتی

 

در سالی که رهبر معظم انقلاب، شعار آنرا “مهار تورم و رشد تولید” قرار دادند، ایشان در سخنرانی نوروزی خود در سال جدید در حرم مطهر رضوی، برخی مولفه های تحقق این شعار را دقیقا مربوط به فرهنگ دانستند. مانند رواج ازدواج آسان به دور از تجملات، تعصب بر مصرف کالای ایرانی و مبارزه با فرهنگ اسراف.

 

اجرای سیاست‌های ليبرال در حوزه فرهنگ و اقتصاد، بخش مهم نقشه دشمن در این جنگ است.

 

این جمله‌ رهبری[در تاريخ ۲۸دیماه۱۴۰۱] باید در گوش همه مسوولین طنین‌انداز باشد که فرمود: تحت هیچ شرایطی نگذارید حرف خدا روی زمین بماند.

 

این نامه خطاب به نهادهای ذیل می‌باشد:

ریاست جمهوری
قوه قضائیه
مجلس شورای اسلامی
مرکز ملی فضای مجازی
وزارت اطلاعات
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
وزارت ورزش و جوانان
وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات
وزارت گردشگری و میراث فرهنگی
وزارت علوم
وزارت آموزش و پرورش
وزارت صمت
سازمان‌ صدا و سیما
سازمان اطلاعات سپاه
سازمان تبلیغات اسلامی
دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علميه قم
سازمان اوقاف

 

گفتنی است، این بیانیه و نامه را اساتید و افراد ذیل امضا و تایید کرده اند:
مهدی احمدی

علیرضا اعلایی

حسین تاجیک

مصطفی حاج ولیئی

احمد حسنی

محمود حسین زاده خراسانی

محمد جعفری

سید علی رهنمایی

مهدی رهنما

محمد ابراهیم دستجرد

یاسر سعادتی

حمزه علی شيخ تبار

حمید جعفری

داود عابدی اردکانی

محسن عباسی کیا

محمد عرب صالحی

حسن غفاری فر

مصطفی غیبی

جواد گلی

علی محمد صادقی قائنی

سید علی ذکری

موسی الرضا مظفری

مصطفی منتظری

داود فاضل

مرتضی فقیهی فاضل
صمد دهناد
سید احمد حسینی
سید مصطفی حسینی
جواد قلی پور
علی قربانی
حمید رضا گودرزی
احمد رضا کفراشی
مهدی میرخلف زاده
حسن قره باغی
رضا کشاورز
حمید رضا رمضانی
محمد وحیدی
مجتبی ارشدی بهادر
منصور کثیری
محمد خلیلی تیمور
عیسی معلم
امیر شفیعی
محمد حسین مرادی نسب
علیرضا رجبی

اساتید حوزه علمیه قزوین:
امیر رحیمی نیارکی
عقیل رهبر کلیشمی
محسن مطهری‌فر
امید کرمی
مرتضی یعقوبخانی
فضلای حوزه
روح الله نظری
محمدرضا اسماعیلی
جابر اسفندیارپور
داود اسفندیاری
علیرضا جلیلی فر
محمد علی دهقان
سید محسن موسوی
روح الله نورافشان
جواد فتحی
مهدی خسروی
اسد الله باقری
محمد علی شریفی
هادی صالحی
احسان انبیایی
مصطفی کارگزار
مسلم شاهرخی
روح الله رحیمی
سید محمد سجاد موسوی
محمد حسین میردریکوندی
سید هادی حسینی مقدم
ابوالفضل نجفی
دانیال ملک محمدی
سجاد بقایی هامانه
سید محمد جواد احمدی
محمود نعمتی
محمود الیاسی
مصطفی نجفی
حسین بیدک
محسن شکوه بخش

 

 

منبع: خبرگزاری رسا

 

 

 

 

 

میگویند قصه جمع شد و من خنده ام میگیرد. آقایان کمی تامل کنید. وقتی با فهم و معرفت بیدار نشیم باید با خون و آتش بیدار شویم. چاره ای نیست. راه دیگه ای هم نیست. گشت میزدید که چی رو پیدا کنید وقتی همه چیز جلوی چشمتان بود. همین آقا و خانم سلبریتی جلوی چشمتان نبود؟ کاری به موضع گیریهای نمک به حرامی و دیکته شده شان ندارم، کاری به افتخار خرید وسایل خانه از فرانسه و زاییدن در کانادایشان ندارم، کاری به مسخره کردن ارزشهایتان و امیدتان و هویتتان ندارم، به همان ملاک که به دخترکان مترو سوار تذکر میدادید، به همان ملاک چرا اینجا خفه بودید؟ دیدن و پیدا کردن اینها گشت زدن لازم داشت واقعا؟

 

من بیست سال است طلبه ام، در میانه آشوبهای تهران حتی با همین لباس مقدس رفته ام، کمتر از انگشتان یک دست توهین شنیده ام، همیشه احترام بوده و تکریم. اما چند روز پیش یک دختر و پسر نوجوان به خودم و خانواده ام به خیال خود توهین کردند. چیزی هم نگفتند فقط گفتند الهی بمیرید. جلوی خانواده ام سکوت کردم، هنوز از اینکه چرا سکوت کردم اذیتم، در رنجم. چرا حرف دلم را بهشان نگفتم. میخواستم بگویم. الهی بمیرم و فدای شما شوم. الهی بمیرم که شما امروز به خاطر ندانمکاری امثال من اینطور از لباس من و چادر همسر و دخترم نفرت در دلتان جمع نشود. الهی بمیرم برایتان تا شما بمانید و رشد کنید و بفهمید و بساط ظلم را جمع کنید. بساط واقعی و نه توهمی، نه آنچه در ذهنتان ساخته اند به زور و اجبار و‌ قلدری.

 

آنانکه برای جمع کردن بساط کثیف اینستا و واتساپ و هر زمین بازی لجن صهیونیستی، چرتکه میانداختند و حساب کتاب میکردند که اینقدر مشاغل داریم و اینقدر بیکار میشوند و این قدر مردم اذیت میشوند و این قدر آقازاده ها کمتر خودنمایی میکنند و باباهاشان اذیت میشوند و این قدر سلبریتی ها کمتر دنس میدهند و مدیران ارشادمان تاب غصه شان را ندارند.

 

حالا چرا چرتکه هایشان را روی میز نمیگذارند حساب کتاب کنیم؟ قیمت این دختر و پسر و نوجوانهای کف خیابان تک تک شان چند؟ قیمت نفرتی که سلبریتی های حرام لقمه در دلهایشان میکارند چند؟ قیمت ارشادی که بابش را میبندد این مجازی رهای بی صاحب صاحب شیطان، چند؟ قیمت دعوای دختر بیگناه و مادر چادریش در خانه چند؟ قیمت بانک و ماشین و موتور و سطل آشغالها را که میفهمید لعنتی ها، قیمت آنها چند؟ قیمت خون های ریخته شده جوانان بیگناه و چادرهای معصومانه زنان شجاع ما چند؟ چرتکه بیندازید لااقل.

 

مدیونید اگر چند دقیقه یک دختر نوجوان حتی زامبی شده بدست مجازی صهیونیست را نگه دارید و کتایون ریاحی و معتمد اریا و فلان بازیگر و آن بازیکن بی شرف فوتبال را آزاد بگذارید و بعد دوباره در صدا و سیما و غیر آن دعوتشان کنید تا تماشاچی برایشان جمع کنید.

 

مدیونید اگر گشت ارشادهایتان شکمباره های بالاشهری سر و بدن برهنه و حرمت شکن را رها کنند و دم در مترو و اتوبوس و تاکسی گشت بزنند. مدیونید اگر از جمع کردن زمین بازی دشمن در مجازی ذره ای عقب بنشینید. مدیونید اگر سلبریتی ها را علنی محاکمه نکنید که توضیح دهند به کدام حجت و دلیلی نظام را متهم به آدم کشی و پنهان کاری کردند تا بفهمیم فرقشان با گوگوش و داریوش و نونوش و جوجوش و تتلو و کوفت و زهرمار چیست واقعا.

 

بله جمع کردن این عنکبوتهای نامقدس، جرات میخواهد، عدالت در گشت ارشاد جرات میخواهد، معرفت میخواهد. و اگر با معرفت نفهمیم با خون و آتش باید بفهمیم و وای به حال آنها که با خون و آتش هم نمیفهمند.

 

✍ علی مهدیان

 

 

 

 

امام علي(ع) در ارتباط با نحوه رفتار با «زنان» می فرماید: «از مشاوره با زنان [كم خِرَد] بپرهيز كه رأى آنها ناقص و تصميمشان سست است، و از طريق حجاب، ديده آنها را از ديدن مردان بيگانه باز دار؛ زيرا تأكيد بر حجاب، آنها را سالم تر و پاك تر نگاه مي دارد، بيرون رفتن آنها بدتر از آن نيست كه افراد غير مطمئن را به آنها راه دهى، اگر بتوانى كه آنها غير از تو ديگرى را نشناسند چنين كن، و به زن بيش از كارهاى خودش را وامگذار؛ زيرا او مانند شاخه گل است نه خدمتگزار، به جهت احترام او، ديگرى را احترام مكن، در جايى كه نبايد غيرت به خرج دهى اظهار غيرت نكن؛ زيرا غيرت بى جا و سوء ظنِّ نادرست، زن پاكدامن را به آلودگى سوق مى دهد».

 

امام علي(علیه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» به مسائل مربوط به «زنان» مى پردازد و دستورات هشت گانه اى را در اين زمينه به فرزندش مى دهد: نخست مى فرمايد: (از مشاوره با زنان [كم خِرَد] بپرهيز كه رأى آنها ناقص و تصميمشان سست است)؛ «وَ إِيَّاكَ وَ مُشَاوَرَةَ النِّسَاءِ فَإِنَّ رَأْيَهُنَّ إِلَى أَفْنٍ(1) وَ عَزْمَهُنَّ إِلَى وَهْنٍ».
امام(عليه السلام) در اثناى اين نصايح هفتگانه، علتى بيان كرده كه مى تواند به تمام سؤالاتى كه امروز پيرامون اين دستورات مطرح مى شود پاسخ گويد.

 

حضرت مى فرمايد: زيرا زن همچون شاخه گل است نه قهرمان (مدير مسلط). روشن است چنين موجود لطيفى نمى تواند در مسائل مهم طرف مشورت باشد. بديهى است هر حكم عامى استثنائاتى دارد و در اين مورد نيز زنانى را مى توان يافت كه در عزم و اراده و رأى، با مردانِ صاحب نظر برابرى مى كنند. به علاوه، مى دانيم كه مسائل احساسى و عاطفى بر زنان غلبه دارد و همين امر در مقام مشاوره با آنها اثر مى گذارد.

سپس در دومين توصيه مى فرمايد: (و از طريق حجاب، ديده آنها را از ديدن مردان بيگانه باز دار؛ زيرا تأكيد بر حجاب، آنها را سالم تر و پاك تر نگاه خواهد داشت)؛ «وَ اكْفُفْ عَلَيْهِنَّ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ بِحِجَابِكَ إِيَّاهُنَّ، فَإِنَّ شِدَّةَ الْحِجَابِ أَبْقَى عَلَيْهِنَّ». اين سخن شبيه دستورى است كه در آيه 31 سوره «نور» آمده است: «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ»؛ (و به زنان باايمان بگو چشم هاى خود را [از نگاه هوس آلود] فرو گيرند و دامان خويش را [از بى عفتى] حفظ كنند).

نيز نشان مى دهد كه بر خلاف تصور بسيارى از مردم، همه فتنه ها از ناحيه نگاه مردان به زنان نيست؛ بلكه بسيارى از آنها به سبب نگاه زنان به مردان و وسوسه هاى آنهاست كه امام(عليه السلام) براى جلوگيرى از آن دستور مى دهد آنها را در حجاب نگه دار. روشن است كه اين قبح نيز همه زنان را شامل نمى شود؛ بلكه زنان بى بند و بار يا ضعيف الايمان را مى گويد.

در سومين توصيه مى فرمايد: ([افراد غير مطمئن را بر آنها وارد نكن؛ زيرا] بيرون رفتن آنها بدتر از آن نيست كه افراد غير مطمئن را به آنها راه دهى)؛ «وَ لَيْسَ خُرُوجُهُنَّ بِأَشَدَّ مِنْ إِدْخَالِكَ مَنْ لَا يُوثَقُ بِهِ عَلَيْهِنَّ».

در چهارمين توصيه كه در واقع تكميل توصيه قبل است مى فرمايد: (اگر بتوانى كه آنها غير از تو [از مردان بيگانه] ديگرى را نشناسند چنين كن)؛ «وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا يَعْرِفْنَ غَيْرَكَ فَافْعَلْ». اشاره به اينكه هر چه مى خواهند، تنها از تو بخواهند، حتى اگر خواسته اى از ديگران داشته باشند، به وسيله تو باشد و عملا رابطه آنها را با ديگران كه در بسيارى از موارد مبدل به رابطه فاسدى مى شود قطع كن و رابطه ايشان را با خودت در همه جا محكم و استوار دار و به اين ترتيب هم خواسته هايشان انجام شود و هم رابطه هاى مفسده انگيز قطع گردد.

حضرت در پنجمين دستور مى افزايد: (و به زن بيش از كارهاى خودش را وامگذار؛ زيرا او همچون شاخه گل است نه خدمتگزار [کارگزار])؛ «وَ لَا تُمَلِّكِ الْمَرْأَةَ مِنْ أَمْرِهَا مَا جَاوَزَ نَفْسَهَا، فَإِنَّ الْمَرْأَةَ رَيْحَانَةٌ، وَ لَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَةٍ(2)». اشاره به اينكه زنان به علت داشتن جنبه هاى عاطفى و لطافت روحى نمى توانند عهده دار امور خشن شوند و مديريت هاى سخت را بر عهده گيرند، بنابراين آنها در محدوده امور مربوط به خويش بايد فعاليت كنند نه امور مربوط به ديگران مخصوصاً پست هاى حساس و سنگين.

علتى را كه امام(عليه السلام) براى اين دستور و دستورات مشابه آن بيان فرموده، علت بسيار حساب شده اى است كه با ساختمان روح و جسم زنان سازگار است، هرچند بعضى از غربزده ها در سخن، حاضر به پذيرش اين معنا نيستند؛ ولى در عمل، سعى دارند آن را پياده كنند. حتى در مغرب زمين كه سال هاى طولانى است شعار مساوات زنان با مردان را مى دهند در عمل طور ديگرى رفتار مى كنند به گونه اى كه كمتر زنى مى تواند به پست هاى حساس دست يابد و نسبت آنها كه توفيق بر اين كار پيدا مى كنند به كسانى كه نمى توانند شايد به پنج درصد هم نرسد.

كوتاه سخن اينكه رعايت عدالت در ميان زنان و مردان و رفع تبعيض ناروا گرچه يك واقعيّت است؛ اما نمى توان قوانين را طورى تنظيم كرد كه با واقعيّت هاى عامل تكوين در تضاد باشد و شعارهايى كه اين تضاد را پرورش مى دهد شعارهايى است رياكارانه و دروغين كه هرگز به واقعيّت نمى رسد.

در ششمين توصيه مى فرمايد: (به جهت احترام او، ديگرى را [بيگانه اى را] احترام مكن)؛ «وَ لاَ تَعْدُ(3) بِكَرَامَتِهَا نَفْسَهَا». اشاره به اينكه هر گاه براى او اين و آن را اكرام كنى ممكن است رابطه اى عاطفى ميان آنها پيدا شود، رابطه اى كه در آينده ممكن است منشأ فسادى گردد.

در هفتمين توصيه كه بى ارتباط با توصيه قبل نيست مى فرمايد: (و احترامش را به حدّى نگه دار كه او را به اين فكر نيندازد كه براى ديگران [بيگانگان] شفاعت كند)؛ «وَ لَا تُطْمِعْهَا فِي أَنْ تَشْفَعَ لِغَيْرِهَا»، چرا كه اين گونه شفاعت ها نيز مى تواند منشأ رابطه عاطفى گردد و ضرر و زيان آن قابل انكار نيست.

خلاصه اينكه احترامات زن بايد محفوظ باشد؛ ولى در حد خودش و از آنها به ديگران تجاوز نكند خواه به صورت قبول شفاعت باشد و يا بدون شفاعت؛ زيرا از نظر روانى آثار منفى در آنها مى گذارد و آنها را تشويق به ارتباط با ديگران مى كند.

بعضى از شارحان در تفسير «وَ لَا تَعْدُ بِكَرَامَتِهَا نَفْسَهَا» گفته اند: منظور اين است كه بيش از حد آنها را احترام نكن و در تكريمشان اندازه نگه دار؛ ولى اين تفسير با تركيب اين جمله و كلمات آن سازگار نيست و ظاهر همان است كه در بالا گفته شد.

در هشتمين (و آخرين توصيه اين بخش از خطبه) مى فرمايد: (برحذر باش از اينكه در جايى كه نبايد غيرت به خرج دهى اظهار غيرت كنى [و كار به سوء ظن ناروا بينجامد]؛ زيرا اين غيرت بى جا و سوء ظنِّ نادرست، زن پاكدامن را به ناپاكى و بى گناه را به آلودگى ها سوق مى دهد)؛ «وَ إِيَّاكَ وَ التَّغَايُرَ(4) فِي غَيْرِ مَوْضِعِ غَيْرَةٍ، فَإِنَّ ذَلِكَ يَدْعُو الصَّحِيحَةَ إِلَى السَّقَمِ، وَ الْبَرِيئَةَ إِلَى الرِّيَبِ(5)».

شك نيست كه هر كسى به ويژه زنان براى حفظ آبروى خود دست به كارهاى خلاف نمى زنند؛ ولى اگر نزديكان و همسران آنان با غيرت هاى بى مورد و سوء ظنّ هاى ناروا آنها را متهم كنند اين پرده دريده مى شود و مى گويند: حال كه ما را بى جهت رسوا كرده اند چه ضرورتى دارد كه ديگر در پاكى خود بكوشيم. از اين پس هر آنچه بادا باد. اين سخن تنها درباره زنان صادق نيست؛ بلكه درباره فرزندان، همكاران، خدمتكاران و دوستان نيز جارى است كه هميشه سوء ظنّ هاى ناروا سبب تشويق به آلودگى ها مى شود و راه را براى فساد مى گشايد. همه چيز در حدّ اعتدال خوب است حتى غيرت و تعصّب براى حفظ ارزش ها.(6)

پی نوشت:

(1). «افن» به معناى نقصان و كمبود فكر و خرد است.

(2). «قهرمان» در اصل لغت فارسى است كه به ادبيات عرب منتقل شده و به معناى مدير و كارفرما و وكيل دخل و خرج است و گاه به معناى پهلوان و شجاع نيز آمده است.

(3). «لا تعد» به معناى تجاوز نكن از ريشه «عدو» بر وزن «سرو» به معناى تجاوز است.

(4). «التغاير» از ريشه «غيرت» به معناى شدت عمل در جهت حفظ نواميس يا سرمايه هاى مهم ديگر است.

(5). «ريب» (با توجّه به فتح ياء) جمع «ريبة» بر وزن «غيبت» به معناى شك و سوء ظنّ است.

(6). گردآوری از کتاب: پيام امام اميرالمؤمنين(عليه السلام)‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، 1386 شمسی‏، چاپ: اول‏، ج 9، ص 690

 

https://makarem.ir

 

 

 

«کَانَ جَالِساً فِی أَصحَابِهِ فَمَرّت بِهِمُ امرَأَةٌ جَمِیلَةٌ فَرَمَقَهَا القَومُ بِأَبصَارِهِم فَقَالَ علیه السلام إِنّ أَبصَارَ هَذِهِ الفُحُولِ طَوَامِحُ وَ إِنّ ذَلِکَ سَبَبُ هِبَابِهَا فَإِذَا نَظَرَ أَحَدُکُم إِلَی امرَأَةٍ تُعجِبُهُ فَلیُلَامِس أَهلَهُ فَإِنّمَا هیِ َ امرَأَةٌ کَامرَأَتِهِ فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الخَوَارِجِ قَاتَلَهُ اللّهُ کَافِراً مَا أَفقَهَهُ فَوَثَبَ القَومُ لِیَقتُلُوهُ فَقَالَ علیه السلام رُوَیداً إِنّمَا هُوَ سَبّ بِسَبّ أَو عَفوٌ عَن ذَنبٍ؛ واصحاب امام پیرامونش نشسته بودند که زنی زیبا از آنجا گذشت، حاضران دیده به آن زن دوختند. امام فرمود: همانا دیدگان این مردان به منظره شهوت آمیز دوخته شده و به هیجان آمده اند، هر گاه کسی از شما با نگاه به زنی به شگفتی آید، با همسرش بیامیزد که او نیز زنی چون زن وی باشد (مردى از خوارج گفت: خدا اين كافر را بكشد چقدر فقه مى داند مردم براى كشتن او برخاستند، امام فرمود:) آرام باشيد، دشنام را با دشنام بايد پاسخ داد يا بخشيدن از گناه. ».(نهج البلاغه، حکمت ۴۲۰)

 

راه غلبه بر شهوت:
اين گفتار حكيمانه زمانى از امام(عليه السلام) صادر شد كه روايت شده است آن حضرت در ميان اصحابش نشسته بود. زن زيبايى (كه تمام چهره اش را نپوشانده بود) از آن جا عبور كرد و چشم حاضران را به خود جلب نمود. امام(عليه السلام) فرمود: «چشمان اين مردان، طغيانگر است و آنچه نظرشان بر آن افتاد مايه تحريك و هيجان آن هاست»; (وَ رُوِى أَنَّهُ(عليه السلام) كَانَ جَالِساً فِى أَصْحَابِهِ فَمَرَّتْ بِهِمُ امْرَأَةٌ جَمِيلَةٌ فَرَمَقَهَا الْقَوْمُ بِأَبْصَارِهِمْ فَقال(عليه السلام): إِنَّ أَبْصَارَ هذِهِ الْفُحُولِ طَوَامِحُ; وَ إِنَّ ذلِكَ سَبَبُ هَبَابِهَا).

«رَمَقَ» از ماده «رَمْق» (بر وزن رنگ) به معناى نگاه كردن است. «فحول» جمع «فَحْل» (بر وزن نخل) به معناى جنس مذكر قوى است. «طوامح» جمع «طامح» به معناى طغيانگر است. «هباب» در بسيارى از نسخه ها و در لغت «هِباب» به (كسر هاء) آمده و به معناى هيجان است و مجموع اين سخن كه در نهايت فصاحت و بلاغت بيان شده اشاره به اين است كه وقتى نظر مردى (مخصوصاً مرد جوان) بى اختيار به زن زيبايى مى افتد هيجان جنسى پيدا مى كند و راه علاجش همان است كه امام(عليه السلام) در ادامه اين سخن بيان فرموده است. در اين جا امام(عليه السلام) تصريح مى كند كه افتادن چشم اصحاب بر چنين زنى خواه ناخواه سبب تحريك آن ها مى شود.

سپس به عنوان يك حكيم آگاه و مهربان راه حل مشكل را به آن ها نشان مى دهد، مى فرمايد: «هرگاه يكى از شما نظرش به زنى افتاد كه زيبا و صاحب جمال بود، برود و با همسر خود آميزش كند زيرا او هم زنى است مانند همسرش»; (فَإِذَا نَظَرَ أَحَدُكُمْ إِلَى امْرَأَة تُعْجِبُهُ فَلْيُلاَمِسْ أَهْلَهُ، فَإِنَّما هِيَ امْرَأَتِهِ كَامْرَأَتِهِ).

درست است كه زن ها از نظر زيبايى و جاذبه جنسى با هم متفاوت اند ولى نتيجه نهايى ارتباط با آن ها كه آميزش جنسى است كم و بيش يكسان است و مى تواند جلوى تحريكات و انحرافات را بگيرد. و اين درسى است از سوى امام(عليه السلام) به همه جوانان كه براى نجات از انحرافات جنسى و آلودگى به گناه اقدام به ازدواج كنند زيرا يك همسر مناسب مى تواند جلوى همه اين هيجانات را بگيرد و اگر كسى هوى پرست و شهوت پرست نباشد مشكل جنسى خود را با همسرش به هر صورت حل خواهد كرد.

در اين هنگام مردى از خوارج گفت: «خداوند اين كافر را بكشد چقدر دانا و فقيه است»; (فقال رجلٌ مِنَ الخَوارِج: «قاتَلَهُ اللّهُ كافِراً ما أَفْقَهَه»). هنگامى كه حاضران اين سخن را شنيدند از جاى پريدند تا او را به قتل برسانند ولى امام(عليه السلام) فرمود: «آرام باشيد جواب دشنام، دشنام است و يا گذشت از گناه (نه اعدام)»; (فوثب القوم ليقتلوه، فقال(عليه السلام): رُوَيْداً إِنَّما هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ، أَوْ عَفْوٌ عَنْ ذَنْب!).

در اين جا سؤالاتى پيش مى آيد كه بايد به پاسخ آن ها پرداخت:
1. بعضى سؤال مى كنند كه چرا امام(عليه السلام) در اين جا نهى از منكر نفرمود بلكه تنها دستورى داد كه اصحاب و يارانش در آينده با مشاهده زنى زيبا گرفتار مشكلى نشوند. پاسخ اين سؤال روشن است و آن اين كه نظرانداختن اصحاب و ياران امام(عليه السلام) به آن زن عمدى نبود بلكه يك نظر اتفاقى و غير ارادى بود و مى دانيم چنين نظرهايى جزء منكرات نيست كه از آن نهى كنند. اگر كسى چشمش بى اختيار به چنين منظره اى افتاد و بعد به نگاه كردن ادامه داد، ادامه آن نگاه، گناه است.

همچنين در بعضى از روايات از على(عليه السلام) نقل شده است: «سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله عليه وآله) عَنِ الرَّجُلِ تَمُرُّ بِهِ المَرْأَةُ فَينْظُرُ إِلَيهَا فَقَالَ أَوَّلُ نَظْرَة لَكَ وَ الثَّانِيةُ عَلَيكَ وَ لاَ لَكَ وَ النَّظِرَةُ الثَّالِثَةِ سَهْمٌ مَسْمُومٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِيسَ مَنْ تَرَكَهَا لِلَّهِ لاَ لِغَيرِهِ أَعْقَبَهُ اللَّهُ إِيمَاناً يجِدُ طَعْمَهُ; از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) سؤال كردند كه زنى (زيبا) از مقابل مردى عبور مى كند و آن مرد به او نگاه مى نمايد (چه حكمى دارد؟) پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود: نخستين نظر از آنِ توست (چون بى اختيار است و گناهى در آن نيست) و نگاه دوم بر ضد توست نه به سود تو و نگاه سوم تير زهرآگينى از تيرهاى شيطان است، هركس آن را براى خدا نه به سبب ديگرى ترك كند خداوند ايمانى در قلب او ايجاد مى كند كه طعم آن را احساس مى نمايد».[1]

2. سؤال ديگر اين كه آن مرد خارجى كه نعوذ بالله نسبت كفر به امام(عليه السلام) داد قطعاً ناصبى و كافر بود. چرا امام(عليه السلام) اجازه نداد او را به قتل برسانند؟
پاسخ اين است كه امام(عليه السلام) از تعبير او استفاده كفر به معناى واقعى نفرمود بلكه اين كفر همان كفرى بود كه خوارج مى گفتند; آن ها معتقد بودند كه هركس گناه كبيره اى مرتكب شود و توبه نكند كافر خواهد بود و چون به زعم آن ها امام(عليه السلام) تن به مسأله حكميت داده بود و اين حكميت به پندار آن ها برخلاف شرع بود چنين نسبتى را به امام(عليه السلام) داد و لذا امام(عليه السلام) او را در حد يك سب و لعن تلقى كرد و فرمود: «إِنَّمَا هُوَ سَبٌّ بِسَبّ».

3. سؤال ديگر اين كه آيا مى توان در مقابل دشنام، دشنام داد كه در عبارت امام(عليه السلام) آمده است؟
جواب اين كه مراد از سب در اين جا لعن است يعنى مى توان چنين شخص بدزبانى را لعن كرد چون مستحق لعن است.
در عين حال اشاره فرمود: راه ديگر، استفاده از عفو است همان راهى كه امام(عليه السلام) درباره او انتخاب فرمود.

4. سؤال ديگر همان چيزى است كه ابن ابى الحديد در شرح اين گفتار حكيمانه مطرح كرده است و آن اين كه مى گويد: يكى از دوستان من هنگامى كه اين گفتار امام(عليه السلام) را شنيد پرسيد: چرا امام(عليه السلام) آن مرد را كه از خوارج بود عفو كرد ولى هنگامى كه اشعث تعبير زشتى درباره امام(عليه السلام) در برابر سخنى كه فرموده بود به كار برد و گفت: «هذه عليك لا لك; اين سخن بر ضد توست نه به نفع تو»، امام(عليه السلام) برآشفت و او را به شدّت توبيخ كرد و حتى او را مخاطب به خطاب «منافق بن كافر» فرمود؟
سپس چنين پاسخ مى گويد كه اين مرد خارجى علم امام(عليه السلام) را ستود و در عين حال كلمه زشتى به امام(عليه السلام) گفت در حالى كه اشعث بن قيس منافق، علم امام(عليه السلام) را انكار كرد و حضرت را به ناآگاهى متهم ساخت. چنين شخصى مستحق لعن و هرگونه سرزنش است.[2]
بعضى نيز در پاسخ اين سؤال گفته اند كه اشعث، مرد منافق و شرورى بود و مى خواست با اين سخنش شرى به پا كند. امام(عليه السلام) محكم در مقابل او ايستاد و محكم او را بر سر جايش نشاند ولى اين مرد خارجى چنين نظرى نداشت و لذا امام(عليه السلام) او را مورد عفو قرار داد.

5. سؤال ديگرى نيز در اين جا مطرح است و آن اين كه نسبت كفر به امام(عليه السلام) به هر معنا باشد سب امام(عليه السلام) محسوب مى شود و مى دانيم سب امامان معصوم(عليهم السلام) موجب كفر است همان گونه كه از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده است: «مَن سَبّ عليّاً فقد سَبَّنى ومَن سَبّنى فقد سَبّ الله; كسى كه على(عليه السلام) را سب كند مرا سب كرده و كسى كه مرا سب كند خدا را سب كرده است (و به يقين چنين كسى كافر است)».[3] بنابراين چرا امام(عليه السلام) اجازه قتل او را نداد؟
پاسخ اين سؤال با توجه به سيره امام(عليه السلام) در هنگام حكومتش روشن مى شود و آن اين كه امام(عليه السلام) براى جلوگيرى از اختلاف در ميان مسلمين و نقشه هاى شوم منافقين كه پيوسته درصدد ايجاد اختلاف و جنگ داخلى بودند در بسيارى از اين گونه موارد با مدارا رفتار كرد و مجازات بسيارى از مستحقين مجازات را موكول به زمان ديگرى فرمود و محل كلام ما نيز از اين قبيل بود كه اگر امام(عليه السلام) دستور قتل اين خارجى را مى داد جمعيت خوارج فرياد بلند مى كردند و غوغايى به راه مى انداختند.
*****

 

نكته:
راه هاى روشن براى مبارزه با انحرافات جنسى:
مى دانيم كه يكى از سركش ترين غرائز انسان غريزه جنسى اوست، تا آن جا كه مطابق بعضى از روايات تأثير آن روى انسان مساوى است با تأثير تمام غرائز ديگر. حديث معروف پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)كه در كتاب شريف كافى آمده شاهد اين مدعاست، مى فرمايد: «مَنْ تَزَوَّجَ أَحْرَزَ نِصْفَ دِينِهِ… فَلْيتَّقِ اللَّهَ فِى النِّصْفِ الاْخَرِ; كسى كه ازدواج كند نيمى از دين خود را حفظ كرده، پس تقواى الهى را در نيم ديگر رعايت كند».[4]

به همين دليل بسيارى از پرونده هاى جنايى به اين مسأله ختم مى شود، تا آن جا كه بعضى گفته اند: هيچ پرونده جنايى مهمى وجود ندارد كه در آن پاى زنى در ميان نباشد. نيز به همين دليل، اسلام براى پيشگيرى از خطرات ناشى از اين غريزه سركش دستورات فراوانى داده است كه بخش مهمى از آن در سوره نور كه در واقع سوره عفت و پاكدامنى است آمده است از جمله: تأكيد بر مسأله ازدواج جوانان مى فرمايد: «(وَأَنكِحُوا الاَْيَامَى مِنْكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمْ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ); مردان و زنان بى همسر خود را همسر دهيد، همچنين غلامان و كنيزان صالح و درستكارتان را; اگر فقير و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى نياز مى سازد; خداوند گشايش دهنده و آگاه است!».[5]

اشاره به اين كه حتى فقرنمى تواند بهانه اى براى فرار از اين موضوع شود.
روشن است كه اگر منظور از ازدواج، ازدواج هاى پر زرق و برق و پر از تشريفات و چشم و هم چشمى ها باشد و هزينه هاى تالارهاى پر از گناه آن ها سنگين و كمرشكن گردد بسيارند كسانى كه قادر بر آن نيستند. اما اگر ساده باشد و مهريه گاه يك قرآن مجيد و گاه يك شاخه گل و يا چهارده سكه طلا باشد و مراسمى ساده و مملو از معنويت و صفا برگزار كنند و دامنه توقعات، به خصوص در سنين جوانى كه آغاز زندگى است كم شود، ازدواج كار آسانى خواهد بود. اسلام بر همه اين موضوعات تأكيد كرده است.

ديگر اين كه دستور مؤكد به حجاب داده تا يكى از مهمترين عوامل تحريك جوانان كه خودنمايى زنان است از ميان برود و از سويى ديگر به همه دستور داده كه از چشم چرانى به شدّت بپرهيزند: «(قُلْ لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ * وَقُلْ لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلاَ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ); به مؤمنان بگو چشم هاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگيرند، و عفاف خود را حفظ كنند; اين براى آنان پاكيزه تر است; خداوند از آنچه انجام مى دهيد آگاه است، و به زنان باايمان بگو چشم هاى خود را (از نگاه هوس آلود) فروگيرند، و دامان خويش را حفظ كنند و زينت خود را ـ جز آن مقدار كه نمايان است ـ آشكار ننمايند و (اطراف) روسرى هاى خود را بر سينه خود افكنند (تا گردن و سينه با آن پوشانده شود)».[6]

و حتى در ذيل آيه اخير از اين كه زنان به هنگام راه رفتن پايشان را محكم به زمين بزنند تا صداى خلخالى كه بر پا دارند به گوش افراد نامحرم برسد نهى فرموده، كه حاكى از نهايت دقت اسلام در اين زمينه است: (وَلاَ يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ).

و در سوره احزاب از اين كه زنان به هنگام سخن گفتن طرز كلام خود را به صورت هوس انگيز درآورند نهى فرموده مبادا بيماردلان به آن ها طمع كنند: (فَلاَ تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِى فِى قَلْبِهِ مَرَضٌ).[7]

در روايات اسلامى نيز دستورات جالب و دقيقى در اين زمينه ديده مى شود ازجمله از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نقل شده است كه هرگاه زنى در جايى بنشيند و آن محل براثر نشستن او كمى گرم شود مرد نامحرمى بلافاصله در آن جا ننشيند، تا آن محل سرد شود: «إِذَا جَلَسَتِ الْمَرْأَةُ مَجْلِساً فَقَامَتْ عَنْهُ فَلاَ يجْلِسُ فِى مَجْلِسِهَا رَجُلٌ حَتَّى يبْرُد».[8]

حتى در صورتى كه دسترسى به ازدواج دائم نباشد اجازه ازدواج موقت را داده كه شرايط آن بسيار آسان و ساده تر است. و دستورات فراوان ديگرى كه نقل همه آن ها نياز به تأليف كتاب مستقلى دارد.[9]

پی نوشت:
[1]. مستدرك الوسائل، ج 14، ص 268، ح 1.
[2]. شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 20، ص 63.
[3]. مستدرك حاكم، ج 3، ص 121.
[4]. كافى، ج 5، ص 328، ح 2.
[5]. نور، آيه 32.
[6]. نور، آيات 30 و 31.
[7]. احزاب، آيه 32.
[8]. كافى، ج 5، ص 546، ح 38.
[9]. سند گفتار حكيمانه: اين گفتار حكيمانه را مرحوم صدوق در خصال و مرحوم ابن شعبه در تحف العقول (با تفاوتى در ضمن حديث اربع مائه) قبل از سيد رضى آورده اند. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 297)

 

https://ahlolbait.com

 

 

 

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، شیخ تقلبی استرالیا یا (Australia’s fake sheikh) لقبی است که از سوی مسلمانان استرالیا به محمد توحیدی که عراقی‌الأصل و ساکن استرالیا است، داده‌اند. اخیراً شبکه منوتو در مصاحبه‌ای که با وی کرده است، از حرف‌های این طلبه اخراجی از حوزه علمیه جامعه المصطفی استفاده کرده است تا دنباله یکی از پروژه‌های قدیمی که ناامید نشان داده روحانیون از حکومت آخوندی را دنبال کنند.

 

پوشیده نیست که حتی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی دستگاه‌های امنیتی و جاسوسی دشمن تلاش می‌کردند با ایجاد تفرقه و دو دستگی، مردم را نسبت به اسلام حقیقی ناامید سازند که این اقدام، در راستای همان پروژه قدیمی و نخ‌نما شده است. خیلی زشت است که یک کسی با ادعای روحانیت و طلبگی یا اسلامیت، حتی در میان شورای ملی ائمه استرالیا پذیرفته نشده است و میان مسلمانان استرالیا به‌عنوان امام جماعت یا شیخ به رسمیت شناخته نشده و هیچ مسجدی در آنجا حاضر به پذیرش این چهره پرحاشیه نیست.

 

این روحانی انگلیسی که از وابستگان به دفتر سیدصادق شیرازی است و شاید این روزها برای عزای ملکه برای هم‌پیالگان خود نوحه می‌خواند، آن‌قدر میان جامعه‌ مسلمانان مورد نفرت است که شاید تنها جایی که از او استقبال کنند، شبکه منوتو باشد. در مقابل او می‌بینیم که تعداد زیادی از اپوزیسیون‌ها از محمد حسینی که خود را لیدر ری استارت می‌داند تا امید دانا هم از او متنفر هستند. شاید یکی از تعبیرهای دقیق برای حسینی باشد که درباره او نوشته است: «شما دقیقاً مثل مگسی می‌مانید که روی مدفوع نشسته‌اید!»

 

معلوم است وقتی که بی‌سوادی مثل محمد توحیدی توسط جامعه المصطفی که یکی از مراکز علمی معتبر جهانی در زمینه آموزش معارف اسلامی، پذیرفته نشده است، در منوتو به چنین یاوه‌سرایی‌هایی بپردازد. البته در کنار این یاوه‌سرایی‌ها درباره جامعه المصطفی، سخنان بی‌اساس و فاقداستدلال دیگری از سوی این شخص مطرح شد به‌‎قدری فاحش و سطحی است که حتی ارزش پاسخگویی ندارد.

 

توحیدی در  مصاحبه ای درحالی که از آزادی و دموکراسی سخن می‌گوید که حتی تحمل انتقادات سایر اپوزیسیون‌ها را نسبت به خود نداشته و برخی از آن‌ها را مسدود کرده است. از توهین توحیدی به یک مرکز علمی معتبر بگذریم، توهین او به جمهوری اسلامی ایران و مراجع معظم تقلید نیز از دیگر نکاتی بود که او در این مصاحبه به سیره سلف و همپیاله‌های انگلیسی‌اش تمسک نموده است.

 

به‌نظر می‌رسد که دشمنان استفاده از دین را به یکی از راهبردهای اساسی خود برای مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تبدیل کرده‌اند. آن‌ها با تلاش برای استفاده از چهره‌های بی‌سواد که در ظاهر لباس حوزوی نیز به تن دارند، می‌خواهند با استفاده از تکنیک نخ نما شده انگلیسی یعنی «تفرقه بینداز و حکومت کن» بهره ببرند و اهداف خود را دنبال کنند.

 

حضور محمد توحیدی در استودیوی شبکه منوتو و مصاحبه با وی با این هدف انجام شد که تمام حرف‌های این شبکه از زبان کسی که لباس روحانیت به تن دارد، تکرار شود تا مخاطب زودباور و منفعل این شبکه‌ها به این تحلیل برسند که نظام جمهوری اسلامی ایران حتی میان روحانیون از مشروعیت ساقط شده است که به این وسیله حداقل‌های ذهنیتی برخی از مسلمانان که اعتقاد دارند این نظام اسلامی است و باید باشد، از بین برود.

 

پیش از این موارد و اسناد بسیاری وجود دارد که ساواک برای بدبین ساختن مردم به مشروعیت نظام، دادن پول به طلبه‌های بی‌سواد و روحانی‌نماهایی بود که بتوانند در میان مردم عقاید باطلی را به نام عقاید اسلام ترویج کنند. هنوز این طرح و نقشه از سوی دشمن دنبال می‌شود. هدف دشمن نیز ترویج اسلام سکولاری است که در ذهن مردم تنها باید در اندازه نماز و روزه فردی در کنج خانه‌ای باشد و حق ندارد حکومت تشکیل بدهد و برای مردم امر به معروف و نهی از منکر کند.

 

البته باید گفت وای به حال محمد توحیدی اگر این حرف‌ها به گوش ارباب فکری‌اش یعنی سیدصادق شیرازی برسد؛ زیرا سیدصادق شیرازی اعتقاد دارد که حکومت فقها باید بر اساس ولایت شورای فقیهان دنبال شود.[1] این در حالی است که محمد توحیدی در مصاحبه خودش اسلام سکولاری را قبول دارد که حتی نباید درباره پوشش حجاب به خانم‌ها امر و نهی نماید و به تبع نباید حکومتی را در اختیار داشته باشد و اگر حتی حکومت را در اختیار دارد، حق پیاده سازی احکام اسلامی را در آن حکومت ندارد.

 

اگر بخواهیم از نگاه رسانه‌ای به مصاحبه محمد توحیدی بنگریم، باید تأسف خورد به حال مخاطبانی که این مصاحبه را می‌بینند که بدور از اینکه بدانند در دام شگردهای عملیات روانی این رسانه گرفتار شده‌اند به سرعت تأثیر می‌پذیرند و از نظر اندیشه‌ای سخنان محمد توحیدی پر از تناقضات و اشتباهات فاحش یا سخنانی بی‌اساس و بدون استدلال است که اگر مخاطب فعال این شبکه‌ها به دنبال مقدمات سخنان او بروند، به سخیف بودن سخنان محمد توحیدی پی می‌برند.

 

محمدحسین کتابی

[1] رساله توضیح المسائل آیت الله سید صادق حسینی شیرازی، مسأله 3445-3532

 

 

 

به گزارش  خبرنگار خبرگزاری رسا، وقتی انسان مومن گناه می‌کند، روح ایمان از او جدا شده که او دست به اعمال خطا و افعال ناشایست می‌زند؛ حال سؤال این است کسی که ایمان نداشته و روح ایمان در او وجود ندارد، تا چه اندازه امکان دارد دست به کارهای ناشایست، گناه و خطا بزند؟ بدون تعارف باید نوشت، گفت و خواند که مسیر انقلاب همان راه ایمان است و امروز جمهوری اسلامی حرم است؛ هرکسی ذیل هر عنوانی علیه این نظام فعالیتی کند، بدون شک روح ایمان را ندارد. از طرفی با ایمان‌ترین افراد کسانی اند که در این اوضاع نابسامان و زیر باران توهین و افترا، پای نظام اسلامی مانده و برای رفع اشکالاتش تلاش می‌کنند.

 

در بین فتنه‌ها و به خصوص زمانی که فتنه از کنج پستوها به خیابان‌ها کشیده می‌شود، این جمله منسوب به شهید آوینی دل ایستادگان را قرص می‌کند و از طرفی رذالت معاندین را بیش از پیش اثبات. «فحشت اگر بدهند آزادی بیان است، جواب بدهی بی فرهنگیست؛ سؤال بکنند آزاد اندیشند، سؤال بکنی تفتیش عقاید است؛ تهمت بزنند در جستجوی حقیقتند، جواب بدهی دروغگویی؛ مسخره ات بکنند انتقاد است، اگر از عقایدت دفاع کنی خشونت طلبی؛ اما حزب اللهی بودن و بسیجی بودن را باهمه ی تراژدی هایش دوست دارم». در ماجرایی که هنوز هم درگیرش هستیم، به وضوح مشاهده می‌کنیم که جان یک شخص بهانه بود و هدف اصلی ضربه زدن به انقلاب و اسلام است.

 

نکته جالب نیز اتحاد بی‌سابقه همه دشمنان انقلاب است. از داخل ایران ملی-مذهبی‌ها، اصلاح طلبان و عده‌ای مخالف احکام اسلامی و از بیرون نیز سلطنت طلبان، بهایی‌ها، سایر گروه‌های ضد انقلاب و اسلام و حتی داعش دست به دست یکدیگر داده تا بتوانند سنگر به سنگر انقلاب را عقب برانند و احکام اسلامی را تعطیل کنند؛ همچنین در این مسیر عده‌ای مذهبی بدون تحلیل نیز به دام افتاده و به بهانه‌های واهی با این گروه‌ها همراه شدند! از طرفی فرصتی که در حوادث وجود دارد، در شرایط عادی پیدا نخواهد شد و انسجامی که مردم مسلمان، حزب اللهی‌ها و بسیجی‌ها در مقابل عده کمی که به خیابان آمده بودند پیدا کردند، بسیار پسندیده بود.

 

در مجموع باید گفت عناصری که سیستماتیک و تشکیلاتی به هم مرتبط اند و هدفمند فعالیت می‌کنند، غالبا در تور اطلاعات هستند و روی آنان سوارند؛ پس جای نگرانی نیست. گروه دیگر کسانی هستند که با سرویس‌ها ارتباط داشته، آموزش‌های لازم را از آنان گرفته اند ولی دیگر ارتباط خود را قطع کرده اند و از این نظر قابل شناسایی نیستند و البته می‌دانند در این گونه مواقع باید کجا باشند و چگونه عمل کنند که این افراد خطرناک اند. دسته بعدی کسانی هستند که با هیچ سیستمی ارتباطی نداشته و ندارند اما واقعا به مسیر دشمن اعتقاد دارند و معاند هستند که اینها صرفا پیاده نظام اند و کورکورانه حرکت می‌کنند که جای نگرانی ندارند و دسته آخر نیز جوگیرها هستند که احساساتی شده و به میدان می‌آیند و سیاهی لشکر لیدرها هستند.

 

رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به حادثه تروریستی سال 96 در تهران فرمودند: «ملّت ایران دارد حرکت می‌کند، پیش میرود، این ترقّه‌بازی‌های شبیه کاری‌ هم که امروز شد در اراده‌ی مردم هیچ تأثیری نخواهد گذاشت. این را بدانند و اینها کوچک‌تر از آن هستند که بتوانند در اراده‌ی ملّت ایران و مسئولین کشور اثری بگذارند و البتّه خود این حوادث نشان داد که اگر چنانچه جمهوری اسلامی در آن نقطه‌ای که مرکز اصلی این فتنه‌ها است ایستادگی نمیکرد، تا حالا ما گرفتاری‌های زیادی از این ناحیه در داخل کشور داشتیم. ان‌شاءاﷲ کلک اینها کنده خواهد شد». امام خمینی نیز از 8 سال دفاع مقدس اینگونه تعبیر می‌کند: «‏‏دزدی آمده و سنگی انداخته و در رفته است».

 

می‌بینیم در این ایام که عده‌ای راحت طلب و سختی ندیده کمی شلوغ کرده اند و به اموال عمومی آسیب رساندند و البته با ناجوانمردی چند تن از بسیجیان و نیروهای انتظامی را به شهادت رساندند، برخی افراد هول و هراس برشان داشته و انقلاب را رو به سقوط می‌بینند حال اینکه اصلا رهبر معظم انقلاب در سخنرانی اخیر خود که در وسط این اغتشاشات بود هیچ اشاره ای به آن نکردند. حقیقتا در واقعیت میدانی هیچ اتفاق خاصی در سطح کلان و راهبردی نظام رخ نداده است که لازم باشد ایشان موضعی بگیرند و از خود مایه بگذارند. این تجمعات و خرابی‌ها در سطح محلی و نهایتا در سطح ملی است که خود نیروی انتظامی باید وارد شود و حتی چه بسا نیاز به موضع گیری سران هر سه قوه نبود.

 

در پایان باید گفت اولین خطای راهبردی مسئولان و خودی‌ها، تضعیف جایگاه نیروی انتظامی و بستن دست مأموران بود که در هر مسأله‌ای آنان را متهم می‌کردند به گونه‌ای که حتی مأمور نیروی انتظامی برای اینکه از سوی مسئولان بالا دستی تخطئه نشود و بازی رسانه‌ای او را وحشی خطاب نکند، از خود دفاع هم نمی‌کرد؛ باید جایگاه نیروی انتظامی تقویت شود و مسئولان پشت سر نیروی خود بایستند. نکته دیگر که باید مورد توجه قرار بگیرد، برخورد قاطع با لیدرها و اغتشاش گران حقیقی است تا مردم بفهمند هرکسی بخواهد امنیت جامعه را برهم بزند، نباید با او تعارف کرد که این امر دست قوه قضاییه را می‌بوسد. همچنین در پایان مسئولان امر و دلسوزان باید به فکر نسل جدید باشند!

 

 

خبرگزاری رسا