آغاز پذیرش حوزه های علمیه خواهران در سال تحصیلی ۱۴۰۵_۱۴۰۴:
یکم اردیبشهت ماه ۱۴۰۴

◽️ سطح ۲
◽️سطح ۳
◽️سطح۴

دریافت شرایط و ضوابط:
B2Bn.ir/e54229

•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
✍️ثبت نام اینترنتی:
🌐paziresh.whc.ir

دانلود دفترچه سطح 2

دانلود دفترچه سطح 3

دانلود دفترچه سطح 4

رهبر انقلاب اسلامی در دیدار نخبگان علمی با تأکید بر توانایی‌های جامعه علمی کشور فرمودند: «اگر از این فرصتِ وجودِ «خواستن و توانستن» ــ که امروز هست ــ استفاده نکنیم، ظلم کرده‌ایم. چه کسی باید از این فرصت استفاده کند؟ هم مسئولین باید استفاده کنند، هم خود نخبه‌ها، هم خود مراکز علمی باید استفاده کنند؛ اگر نکنیم، ظلم کرده‌ایم؛ به کشورمان ظلم کرده‌ایم، به تاریخمان ظلم کرده‌ایم. همه مسئولیم؛ بنده هم مسئولم، مسئولان دولتی و اجرائی هم مسئولند، شما جوانها هم مسئولید، وزرای محترم دستگاه‌های علمی و مرتبطین مراکز علمی هم که مسئولیّت دارند مسئولند. همه باید تلاش کنیم تا این حرکت علمی، این چیز جدیدی که بنده توقّع دارم ــ یعنی یک حرکت مبتکرانه، راه‌های میان‌بُر، جهش جدید، خیزش جدید ــ اتّفاق بیفتد.»۱۴۰۲/۰۷/۲۵

به همین مناسبت در گفت‌وگو با دکتر میثم فرج‌اللهی، سرپرست مرکز فناوری‌های راهبردی معاونت علمی ریاست جمهوری به بررسی الزامات جهش جدید در حرکت علمی کشور پرداخته است.

* یکی از نکاتی که رهبر انقلاب امروز خطاب به جامعه علمی و نخبگان بیان کردند احتیاج به یک خیز و حرکت جدید بود. دلیل نیاز کشور به جهش جدید علمی و مبتکرانه چیست؟

* شاید در قرن‌های گذشته یا حتی مثلاً ۵۰ سال گذشته ۱۰۰ سال گذشته، فاصله و اختلاف علمی و فناوری بین کشورها صرفاً در مقالات و کتاب‌ها و آزمایشگاه‌ها خودش را نشان می‌داد اما در ۱۰۰ سال گذشته می‌بینیم که این اختلاف علمی و فناوری علاوه بر این مسائل خود را در اقتصاد و فرهنگ و مسائل امنیتی و امنیت غذایی نیز نشان می‌دهد و همه اینها یک ابزار اعمال فشاری بر کشورهای دیگر شده است.

همان‌طور که رهبر انقلاب هم مکرراً به حدیث «العلم سلطان» اشاره میکنند، واقعاً علم و فناوری به عنوان ابزار قدرت و اعمال نفوذ و حتی استعمار و استکبار دارد خود را نشان می‌دهد. لذا علم و فناوری ابزاری برای اعمال نظریات، جنگ‌های تمدنی و مبارزه‌های تمدنی شده است.

ما قبل از انقلاب اسلامی در دوره قاجار و پهلوی از لحاظ علم و فناوری به شدت عقب نگه داشته شدیم. حتی بعد از انقلاب هم با وجود اینکه خیلی خوب سرعت گرفتیم ولی همچنان با دنیای علم و فناوری و کشورهای پیشرفته فاصله داریم. آنها در دوره‌های طولانی استعمار و چپاول، پول‌های زیادی به دست آوردند. از ابزارهای متعدد علم و فناوری استفاده کردند، بهینه‌سازی‌های زیادی انجام دادند، لذا توانسته‌اند که رشد خیلی خوبی در عرصه علم و فناوری پیدا کنند. ما هرچقدر هم تلاش بکنیم شاید بتوانیم به سرعت آنها برسیم ولی همچنان این فاصله در علم و فناوری بین ما وجود دارد و باید آن‌را پُر کنیم.

اگر ما به همین روند ادامه دهیم احتمالاً نتوانیم این فاصله اختلاف علم و فناوری را پُر کنیم بلکه احتمالاً فاصله ما بیشتر خواهد شد و این اتفاق باعث می‌شود در مسائل اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی ابزاری در دست دشمن برای فشار به ما باشد. اگر با همین روش‌های متداول بخواهیم پیش برویم قطعاً نمی‌توانیم این فاصله را روز به روز کم کنیم. برای اینکه بتوانیم این فاصله را کم کنیم و حتی از قافله علم جلو بزنیم و در این مبارزه تمدنی حرفی برای گفتن داشته باشیم و نه تنها بقا داشته باشیم، بتوانیم توسعه پیدا کنیم و کشورهای بیشتری را با خودمان همراه کنیم، ناگزیر هستیم از روش‌های نوآورانه و مبتکرانه برای توسعه علم و فناوری استفاده کنیم. نیازمند به جهش هستیم در علم و فناوری، نیازمند استفاده از راه‌های میان‌بُر هستیم. معمولاً راه‌های میان‌بُر راه‌های سخت‌تری است، اما نیازمند به طی کردن راه‌های سخت هستیم. باید ابتکار و خلاقیت به خرج دهیم و راه‌های جدیدی را برای توسعه علم و فناوری کشف کنیم، وگرنه این فاصله ما نه تنها کم نخواهد شد بلکه روز به روز زیاد تر خواهد شد.

رهبر انقلاب تذکر دادند که در دوره گذشته ما متأسفانه غرّه شدیم. شاید اگر همان رشد را حفظ می‌کردیم الان وضعیت بهتری داشتیم. اما متأسفانه نتوانستیم رشد را حفظ کنیم بخصوص در عرصه فناوری و تبدیل فناوری به ثروت عملکرد خیلی خیلی خوبی را نداشتیم. پس در دوره جدید و در گام دوم انقلاب اسلامی باید با جهش بیشتر، با روش‌های مبتکرانه این اختلاف را کم کنیم و بتوانیم نفوذ فناوری در اقتصاد دانش‌بنیان را با روش‌های مبتکرانه پیش ببریم.

* ضرورت این اقدام چیست؟
* در بحث‌هایم اشاره کردم توجه موضوع علم بسیار ضروری است. چرا؟ چون الان اختلاف علم و فناوری و فاصله طبقاتیِ بین ما و دانشمندان دنیا، صرفاً اختلاف بین دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی را ایجاد نکرده؛ بلکه این اختلاف باعث فشارهای سیاسی، فشارهای اقتصادی، فشارهای امنیتی، فشارهای امنیت غذایی شده است. حتی در عرصه فرهنگی هم اختلاف فاصله بین علم و فناوری باعث شده که دشمن بتواند به راحتی بر ما فشارهای زیادی را بیاورد. این اختلاف یک ابزار اعمال قدرت است و ما باید این ابزار قدرت را از دست دشمن بگیریم. علاوه بر آن باید بتوانیم یک ابزار قدرتی داشته باشیم که بتوانیم ما بر آنها اعمال فشار کنیم. در مبارزه تمدن اسلامی با تمدن غرب؛ این ابزار به خوبی در دست ما نیست. ما باید بتوانیم به سرعت ابزار اعمال قدرت را که، علم و فناوری است در دست بگیریم.

* چرا تکیه صرف به مقالات علمی نمی تواند زمینه ارتقای اساتید و اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها باشد و چرا این کار منطقی نیست؟

* موضوع مهم دیگری که امروز مورد تأکید رهبر انقلاب قرار گرفت، ارتقای اساتید در بحث مقالات است. مقاله، موضوعی نیست که ما آن را کنار بگذاریم. بالاخره برخی اساتید توانمندی خوبی در ارائه مقالات دارند و در مرز دانش کار می‌کنند. باید مقالات فاخر و پُر استناد بدهیم که دنیا بداند که کشور جمهوری اسلامی در عرصه علمی دارد واقعاً خوب عمل می‌کند. اما اینکه مقاله را یک موضوع وتویی کنیم یعنی بگوییم همه اساتید باید از این الگو پیروی کنند، همه اساتید باید امتیاز مشخصی در مقاله داشته باشند، این موضوع، به چند دلیل درست نیست.

اولاً این اتفاق نشان می‌دهد هیئت ممیزه و هیئت داوری ما توانایی تشخیص ارتقای اساتید را ندارد. یعنی ما نمی‌توانیم به استاد بگوییم شما ارتقا پیدا کرده‌ای و از مرحله استادیاری رفته‌اید دانشیاری شده‌اید. باید بفرستیم مجلات خارجی این داوری را برای ما انجام دهند!

دوم اینکه خیلی از اساتید می‌توانند وارد صنعت شوند و مشکلات کشور را حل کنند. می‌توانند از علمشان ثروت‌زایی کنند، شرکت‌های دانش‌بنیان تشکیل دهند و مسائل و موضوعات فناوران کشور را حل کنند. اما خیلی وقت‌ها این موضوعات به انتشار مقاله منجر نمی‌شود.

اگر بخواهیم همه اساتید را با یک خط‌کش ارزیابی کنیم کار درستی نیست. لذا این موضوع وتویی کردن مقاله برای ارتقای علمیبنظرم اصلاً منطقی نیست. باید هر استاد را متناسب با استعدادش ارزیابی کرد. ممکن است فردی، استاد فناوری باشد، استاد صنعتی باشد، اما از هیچ‌کدام از کارهای صنعتی‌اش مقاله در نیاید ولی پایان نامه‌های خوبی استخراج شود. لذا موضوع وتویی کردن مقاله برای ارتقای علمی واقعاً موضوع منطقی نیست و باید اصلاح شود.

منبع: https://farsi.khamenei.ir

آن مقدار که به کنش ‏های جوارحی ما مسلمانان و به‌طور خاص ما شیعیان برمی ‏گردد، زیست مؤمنانه، مساوی سنت‏ های فقهی و عبادی است؛ یعنی پاره‏ای از مناسک عبادی و سنت ‏های فقهی که به کنش‏ های ما (اعم از کنش ‏های عبادی و غیرعبادی، مانند معاملات) صورت و سامان دینی می‏ دهد؛ یعنی یا توجیه دینی برای ما فراهم می‏ کند یا راهنمایی می‏ کند یا با احکام تکلیفی و وضعی روشن می‏کند که ما چه باید بکنیم و درباره موضوعات مختلف چه حکمی باید بدهیم. بنابراین فقه در اینجا نقش کانونی پیدا می‏کند و هر چند سنت‏ های مناسکی و عبادی ما همه لزوماً در درون فقه، سامان نمی‏ یابد اما بخش مهمی از آن معطوف به همین بخش عبادی (مانند نماز، روزه و احکام آنها) است که شامل رابطه بین خدا و خلق و مباحث میان مؤمنان می ‏شود. باید ببینیم که در اینجا و بنابر زیست مؤمنانه به همین معنای اول (باورهایی که به پاره‏ای از افعال جوارحی و جوانحی ضمیمه می‏شوند و فقه، متکفل ساماندهی آنها است) با چه مشکلاتی روبرو هستیم.

اگر تصور کنیم فقه به‌معنای متعارف در میان ما وجود نداشت، یا ما به‌عنوان مؤمنان و کسانی که نگران زیست مؤمنانه هستیم، به سنت فقهی در همه زمینه‏ های عبادی و غیرعبادی دسترسی نداشته باشیم، بلاتکلیفی ما صرفاً معرفتی نیست، بلکه بلافاصله احساس می‏کنیم که چیزی از زیست ایمانی ما و از تکلیفی که بر گردن ما است کسر شده و مؤمن بودن و نجات ما به‌عنوان مؤمن، اولاً مشروط به این است که به این احکام واقف باشیم و ثانیاً قربة الی الله به آنها عمل کنیم. در این نقطه، در جهان جدید با چه مشکلاتی مواجه می‏شویم؟

سرّ این رابطه که به آن رابطه «تقلید» گفته می‏شود و در حوزه فقه سامان می‏ یابد چیست؟ سرّش این است که باید بتوانید به طریقیت تقلید اعتماد داشته باشید؛ یعنی احراز کنید تکلیفی را که خداوند بر شما قرار داده، از راه تقلید و به شما عرضه می‏شود، کشف و سپس به آن عمل می ‏کنید. پس مرجع تقلید شما با «استفراغ وسع» و در نهایت سعی و توانی که می‏توانست بذل کند، به این احکام رسیده و شکل، احکام و حدود آن را تعیین کرده است. این سخن، بیرون‏ فقهی و تحلیل درجه‏ دوم دینی نیست بلکه در باب اجتهاد و تقلید، این امور از اولیاتی است که گفته می‏شود و مشترک میان همگان است؛ یعنی در این زمینه کمتر اختلافی دیده می ‏شود.

اگر کسی این طریقیت را احراز نکند، تقلید حرام است. چون تقلید به‏ خودی‏ خود موضوعیت ندارد، بلکه شما تقلید می‏ کنید تا از طریق آن به حکم خداوند واقف شوید و به آن عمل کنید؛ یعنی به تکلیفی که به گردن شما بار شده و ذمه شما را مشغول کرده آگاه شوید و از طریق ادای آن، ذمه خود را رها کنید و در روز جزا نزد خداوند حجتی داشته باشید. بهانه‏ ها، زمینه‏ ها و شواهدی در این طریقیت رخنه می‏کند. امروزه دلائل، شواهد و در بدبینانه‏ ترین حالت، بهانه‏ های بسیاری داریم که مقلدان را دچار شک می‏کند که آیا حکمی که مرجع تقلید استخراج کرده، روشمند و منضبط است، یا به‏ درستی استخراج شده یا خیر؛ آیا واقعاً تکلیف من را بیان و عیان می‏کند یا نه. در حالی که در گذشته چنین نبود، بلکه این زمینه‏ ها در دوران جدید به‏ وفور فراهم گردیده است. برای روشن شدن مطلب، به چند نمونه اشاره می‏کنیم و آنگاه به بحث بعدی منتقل می‏شویم.

- در مباحث الفاظ و دلالت‏های لفظی اولیه که ریشه در نظریه‏ های ذهن و زبان، زبان‏شناسی، نظریه‏ های ذهن (Theories of mind) و نظریه‌های کنش (Theories of action) و رابطه نیت و عمل دارد، فارغ از مباحث فقهی، اجتهادی و تقلید و با صرف‏نظر از نوع دیانت، دامنه‏ ای بسیار گسترده، شلوغ و فراخ از این نظریه ‏ها و تئوری‏ ها در کیفیت تعبیر مقاصد ما در قالب‏ های زبانی گشوده شده است و نشان می ‏دهد که در مراجعه به یک متن، اجزای آن را چگونه باید باز کنیم، لایه‏ های مختلف آن را با توجه به زمینه و زمانه شکل‏ گیری‏ اش چطور بفهمیم، حاشیه و متن آن و رابطه بین مقصد گوینده و مؤلف با این تعابیر را چگونه فهم کنیم، این رابطه دوسویه را چگونه به کانتکست مربوط به مخاطب بالمباشره (که این متن‏ها خطاب به او شکل گرفته) منتقل سازیم، چگونه می‏توان این زمینه ‏ها را مطابق با زمانه دیگری که زمانه ما است، ترجمه کرد و به آن انتقال داد، و این دلالت‏ ها در این انتقال، چه تغییراتی می‏کنند؛ آیا دست ‏نخورده باقی می ‏مانند یا گرفتار تحولاتی می‏شوند؟

دریایی از ابهام و در عین حال گره‌گشایی، صورت‏ بندی‏ های مختلف و نظریه‏ های رقیب و بدیعی درباره همه این امور وجود دارد و از همه ساده‏ تر اینکه نظریه های تطابقی ذهن و زبان، وجود مابازاء برای هر لفظی در جهان خارج، و استفاده از لفظ در معنای حقیقی، مشروط بر منطبق بودن بر دلالت ما وضع له (دلالت اولیه) و تشخیص موارد انصراف و از این دست مطالب است. در اینجا چه اتفاق افتاده است؟ 

فقهای اوائل و مؤسس از اواخر قرن دوم تا قرن چهارم که تحول اساسی شکل گرفته و سپس در مراحل بعدی (تمام این چارچوب‏ ها کمتر دچار تحول بنیادین شده، اما دائماً لایه‏ های جدید به آن اضافه می‏شود) در زمان خود به آخرین نظریه ‏های ذهن و زبان مسلط بوده ‏اند؛ یعنی وقتی وارد عرصه اجتهاد می‏ شدند و آیات و روایات را می‏خواندند و سعی در فهم آنها و استخراج دلالت‏ های‌شان داشتند، کارشان را در مقدمات نظری پیشادینی به‏ خوبی انجام داده بودند؛ چون دنیای شلوغی از نظریات پیشِ روی آنها نبوده، بلکه به همین نظریات ذهن و زبانی که در زمان آنها آخرین دستاوردهای بشری در این زمینه بود مراجعه می‌کردند و چیزی فراتر از آن وجود نداشت. همه متکلمان و فقهای ما با متن و لفظ سروکار داشتند و باید تکلیف خود را با آنها مشخص می‏کردند. البته فراتر از مباحث الفاظ، مسائل بسیار پیچیده ‏تر و نظریه ‏ها، تئوری‏ ها و آشوب‏ ناکی سرگیجه ‏آوری وجود دارد، که به آن نمی‏ پردازیم. این نکات که مطرح شد حداقل نیازها برای مراجعه ساده به متن، قرائت آنها و فهمیدن‌شان است که حتی در این حداقل گریزناپذیر دچار مشکل هستیم و زیست مؤمنانه امروز دشوار شده است. 

وضعیت امروز فقها چنان است که سنت‏ های اجتهادی و تقلیدی ما اموری پیچیده نیست و همه ما کمابیش چه به‌عنوان مقلد، چه به‌عنوان مجتهد و چه به‌عنوان شاهد ماجرای تقلید و اجتهاد، از دور و نزدیک با متن و حاشیه سروکار داریم و می‏دانیم چه رخ می‏دهد. در این زمینه یک چیز مسلم است و آن اینکه فقهای ما یا به‌کلی از دگردیسی و دگرگونی‏ های نظریه‏ های زبان بی‏ خبرند یا از آنها آگاه‌اند اما آنها را چندان مرتبط با کار اجتهاد نمی ‏بینند و یا از آنها مطلع‌اند و آنها را خطرناک و اجنبی می‏ دانند و مزاحم ادبیات اجتهاد می‏شمارند و اتفاقاً حفظ سنت سلف و آنگاه شهرت‏ های فتوایی را وظیفه خود می‏دانند. البته گاهی ذهن‌شان به نتایج دیگری متمایل می شود، اما شهرت‏ های فتوایی برای آنان اصل راهنما است که سبب می‏شود دائماً جلوی خروج از معیار و پیش نهادن اجتهادهای جدی را بگیرند؛ یعنی هم در مطرح کردن اجتهاد جدید جلوی خود را می‏گیرند و هم در برابر اجتهادهای جدیدی که مطرح می‏شود مقاومت می‏کنند؛ لذا فرقی نمی‏کند که در کدام یک از این سه صنف باشند.

واقعیت این است که به‌علل مختلف، نظریه‏ های ذهنی و زبانی جاری در روزگار ما مدخلیتی در جریان اجتهاد و تقلید، و کشف احکام در موضوعات اجتماعی ندارد. در صورتی که در قرون چهارم، پنجم و ششم (که بنیادهای فقه -و بعدها اصولی که می‏شناسیم- ریخته می‏شود) وسع علما همان چیزی بود که در اختیار داشتند و اگر در چهار گوشه زمین هم جستجو می‏کردید، بهتر از آن وجود نداشت؛ یعنی در سنت حقوقی، سنت فقهی-حقوقی مسیحی و یهودی، سنت‏های فلسفی مشایی یا سنت‏های منطقی-فلسفی رقیب نیز بهتر از آن موجود نبود. البته اصول ما در قیاس با فقه، نسبتاً متأخر است و در قرون اولیه شکل‏گیری‏ اش نه‏ تنها مختصر بلکه مجمل بوده و بعدها گسترش و تفصیل یافته و خود به علم فوق‌العاده فربهی تبدیل شده که برخی از فقهای بزرگ از تورم آن نالان‌اند. 

در قرون یاد شده، علما برداشتی عمومی داشتند که با بهترین نظریه‏ های ذهن و زبان در زمان خودشان تناسب داشت و بنابراین به نظر می‏رسد که آنان تکلیف خود را به‌خوبی ادا می‏کنند؛ چون «لا یکلف الله نفسا الا وسعها» و وسع آنان نیز در همین حد بود، اما با مقایسه وضعیت امروز ما با وضعیت آن روز فقیهان بزرگ، ملاحظه می‏شود که امروز به هیچ روی دانش و کاربست دانش مربوط به اجتهاد در حدود وسع نیست؛ چون وسع امروز دامنه‏ ای بسیار فراخ یافته که در سراسر آن دیگر آن نظریه‏ های ذهنی و زبانی قرون سوم، چهارم، پنجم و ششم جایگاهی ندارد. این بدین معنا نیست که آن نظریه‏ ها از مد افتاده باشد، بلکه نقض شده است و از صافی نقادی عبور نکرده، لذا خلل‏ هایش چنان آشکار شده که امروزه کسی سراغ آنها را نمی‏گیرد. مثلا امروزه ذهن مانند آینه تلقی نمی ‏شود و زبان حامل بیطرف به شمار نمی‏رود، بلکه این حامل طرفدار، صرفاً کارش این نیست که بسان یک کبوتر نامه ‏رسان پیامی را برساند، بلکه به‌محض اینکه زبان می‏خواهد ذهن ما را به ذهن دیگران حمل کند، در معنای آن محموله دست به دخل و تصرف می‌زند و همین که به ذهن دیگری می‏رسد، آینه‏ وار به تلقی آن نمی‏ پردازد، بلکه در آن دخل و تصرف می‏کند. بنابراین دیالکتیکی دائمی بین حامل و محمول، پیام و حامل آن در جریان است و از اینجا است که برای فهم مکانیزم مخاطبه، فهم مکانیزم فهم متن و مانند آن، الگوهای رقیب و بدیل بسیاری شکل گرفته که هیچ یک به‌خوبی از عهده دیگری برنمی‏ آید؛ لذا نظریه غالب هم وجود ندارد، اما به هر حال با یکدیگر به چالش می‏پردازند، از یکدیگر می‏ آموزند، ایرادهای یکدیگر را آشکار می‏سازند و همدیگر را پیراسته و پیراسته‏ تر می‏ گردانند. 

اگر در گذرگاه تقلید، من و شما که در موضع مرجعیت نیستیم، آگاه شویم که نظریه ‏های ذهن و زبان موجود که در مقام استخراج احکام فقهی و تکالیف فقهی ما استفاده می‏شود از کار افتاده و تاریخ مصرف‌شان گذشته و معتبر نیست، یعنی برای فهم این منابع و متون کارآمد نیست -چون بر محفوظاتی استوار است که به انواع روش ‏ها و در ترازهای مختلف نقض شده- تردید اساسی به ذهن و دل‌مان راه پیدا می‏کند که حاصل چنین اجتهادی، آیا می‏تواند کاشف از امر و نهی خداوند و شارع باشد؟ آیا من به تکلیفم عمل می‏کنم؟ در این صورت به‌محض ضمیمه شدن آن به این حکم اصولی و عقلی که «تقلید صرفاً طریقیت دارد و اگر طریقیت نداشته باشد دیگر هیچ موقعیتی ندارد»، موجب تردید در ما می‏شود و چنانچه این تردید در طریقیت، روشمند و معنادار باشد، مطابق بنیان‏های همان فقه و اصولی که عملیات تقلید و اجتهاد را در چارچوب آن صورت می‏دهید، بر شما حرام است که تقلید کنید؛ چون شکی روشمند کرده‌اید یا ظنّ قوی دارید بر اینکه از طریق تقلید به حکم خدا پی نمی‏برید. این سرفصلی اساسی در دشواری‏ های دیانت و زیست مؤمنانه در زمان ما است.

هدف علم فقه بر حسب تعاریف مختلف از این علم، بیش از یک چیز نیست و آن این است که مؤمنان از تکلیفی که خداوند بر آنها بار کرده بریء‏الذّمه شوند؛ یعنی از طریق عمل به فقه، حجتی حاصل کنند که در روز جزا نزد خدا ارائه دهند و اگر مورد سؤال قرار گرفتند بتوانند ادعا کنند که به تکلیف خود عمل نموده‏اند. در واقع، کار فقه، بریء‏الذّمه کردن مکلفان است و اگر این مکلفان به هر طریقی نتوانند ادای وظیفه‏ای را که علم فقه برای‌شان تعیین کرده احراز کنند (چون در این صورت، علم فقه موضوعیت ندارد)، اولاً تقلید بر آنان حرام است، ثانیاً نشستن در موضع اجتهاد کاری آسان نیست؛ یعنی اگر مسئله را از سوی اجتهاد و مرجعیت فقهی ببینید، خواهید دید که کار در آنجا هم بسیار دشوار می‏شود؛ بدین معنا که اگر ده قرن پیش می‏خواستید اجتهاد کنید و آنگاه رساله ‏ای بنویسید که دربرگیرنده همه تکالیف واجب است و تکلیف شما را روشن می‏کند و مقلدان و مکلفان را در صورت عمل به محتوای آن بریء‏الذّمه می‏کند، کاری نسبتاً آسان داشت؛ چرا که می‏ توانست مقدمات را به‌شکل معناداری حاصل کند و استفراغ وسعی که در استنباط احکام بر مجتهد، لازم است به کار گیرد و همه مقدمات را فراهم آورد تا به احکام -چنانکه در وسع بشری می‏توان فهم کرد- برسد و آنها را در اختیار مکلفان قرار دهد. این کار در هزار سال گذشته نسبت به امروز عملی آسان بود، ولی امروز به‏ محض اینکه بخواهید به سراغ قرآن، متون، احادیث، سنت‏ های فقهی و سنت‏ های روایی و تفاسیر موجود از قرآن و متون روایی بروید، با خندقی بزرگ مواجه می‏شوید که پر کردن آن آسان به نظر نمی‏رسد و به هیچ روی نمی‏توانید در مقام اجتهاد و کشف مجتهدانه احکام، از منسوخ شدن نظریه ‏های ذهن و زبان قرن چهارم تغافل کنید. 

امروز با اتفاقی که در علوم شناختی رخ داده و ماهیت زبان را چیزی دیگر می‏فهمیم، نمی‏توانیم زبان را چنان فهم کنیم که پیشینیان ما می‏فهمیدند. بنابراین مسئله دلالت و مسئله حجیت به‌طور کلی و به‌تبع آن معنای حجیت، عوض می‏شود چون اصلاً صورت‏بندی مسئله تغییر می‏کند و نمی‏توان از اینها تغافل کرد. اما به محض اینکه بخواهید آنها را صورت‏بندی نو کنید، مستلزم این است که در معرکه آراء در این زمینه‏ها غوطه بخورید. 

اینها مقدماتی ‏ترین گام‏هایی است که برداشتن آنها امروز واقعاً نیاز به جگر شیر، عمری بسیار بابرکت، ذهنی فوق‌العاده و تحصیلات بسیار متمرکز، گرفتن آب از سرچشمه و قدرت نقادی بسیار تیز و باریک‏ بینانه دارد. به علاوه که در دورانی زندگی می‏کنیم که اصطلاحاً «دوران دولت-ملت‏ها» و «دوران پساملت‏ها» است؛ یعنی دولت ملی (National states) شکل گرفته است که انواع تجربه ‏ها را از سر گذرانیده و حالا به دورانی نزدیک می‏شویم که «دوران پسا دولت ملی» نام گرفته است.

پدیدآور : استاد محمد مهدی مجاهدی

منبع :http://www.andishedini.com

 

ما چهار مفهوم داریم که باید به آن‌ها بیشتر فکر کرده و اهمیت بدهیم گفت:
اولین مفهوم، «عشق» است. چرا انسانی که در بستر عشق زندگی می‌کند، کم از عشق صحبت می‌کند؟
دومین مفهوم، «امید» است. چرا ما این همه ناامید هستیم و باهم گفتگو نمی‌کنیم؟ چرا این همه تنهاییم؟ 
سومین مفهوم، مفهوم «ایمان» است. به دلیل رفتن ایمان، خدا هم از بین ما رخت بر بسته است. خدا را تبدیل به شیء کرده و طبیعت انسانی را از دست داده‌ایم. انسان‌گونه‌گی در پیوند با خداگونه‌گی معنا پیدا می‌کند و ما آن را از دست داده‌ایم. 
و چهارمین مفهوم، مفهوم «عدالت» است.

حالا پرسش این است که چه شد که ایده خدا نتوانست حسین را نجات دهد؟ چه اتفاقی افتاد که حسین مجبور شد به طرف مقابل یادآوری کند از نسل پیامبر و علی است؟ چه شد که حسین را به راحتی کشتند؟ من می‌خواهم به انقلاب خودمان هم اشاره کنم. کلمه کلیدی انقلاب ما هم «خدا» بود ولی چرا ایده خدا از جامعه ما رخت بربست؟ چرا امروز نمی‌توان با ایده خدا کسی را نجات داد؟ و به نظر من امروز باید نخست، خود ِ خدا را نجات بدهیم!

برای پاسخ به پرسش‌های بالا، به دو نمونه سخن از دو اندیشمند اشاره می‌کنم؛ هگل و عابدالجابری. چکیده حرف این دو دانشمند این است که ایده خدا در همان زمان پیامبر، از بین رفته است. هگل درباره مسیح و جابری درباره محمد؛ و مرگ آن خدا در آن موقع، بعدها به عاشورا هم سرایت می‌کند. به این سوال‌ها دقت کنید. خود این سوال‌ها از پاسخ‌های آن مهم‌تر است:  هگل می‌پرسد چگونه مسیحیت نابود شد؟ ما هم می‌توانیم از خود بپرسیم چگونه در عاشورا، اسلام و خدا نابود شد؟ یا به این سوال مهم‌تر فکر کنیم که چه شد که روح جهان اسلام از بین رفت؟ هگل می‌گوید چه اتفاقی در جامعه افتاد که روح زمانه یعنی مسیح نابود شد و تقوا که مظهر زمان مسیح بود، به سرعت تبدیل به فرقه شد؟

چه شد که مسیح تبدیل به فرقه شد؟ ما هم میتوانیم بپرسیم که چرا روح اسلام، بی روح شد و خدا از زندگی ما رخت بربست؟ چه شد که روح وسیع جهان اسلام از بین رفت و به یک سری گزاره فقهی تبدیل شد؟

پاسخ‌های هگل به پرسش‌های فوق عجیب است؛ زیرا او پاسخ‌ها را به اتفاقات بیرونی برنمی‌گرداند بلکه به درون مذهب برمی‌گرداند. پاسخ اول این است که مسیح فرزند زمانه خویش بود و در یک قوم زندگی می‌کرد؛ مسیح مجبور بود با یهودیان گفتگو کند. حضرت محمد هم بین اعراب زندگی می‌کرد و این اعراب یک سری آیین‌ها و رسومات داشتند و حضرت محمد مجبور بود با اینها گفتگو کند؛ و گفتگو کردن تو با پیش از خود همان و تبدیل شدن ایمان به فقه همان. هگل می‌گوید همین که یک پیامبر مجبور می‌شود با مردم قبل از خود گفتگو کند، روح پیامبری‌اش را از دست میدهد. 

پاسخ بعدی هگل این است که مسیح مجبور بود برای اینکه اندیشه‌هایش را در جامعه ترویج دهد، بیش از هرکسی از خودش حرف بزند. پیامبر ما هم مجبور بود با عرب جاهلی گفتگو کند. این ها باعث شد که در گذر تاریخ و مرگ هر پیامبر، به جای اینکه به آموزه های پیامبر توجه کنیم، به خود او و نام او توجه کردیم. ما اگر به اسم پیامبر توهین کنند، سوگوار و نگران می‌شویم ولی درباره زیرپا گذاشته شدن آموزه‌های پیامبر، نگران نمی‌شویم. حرمت اسم را نگه می‌داریم ولی حرمت آموزه ها را خیر.

پاسخ سوم هگل به پرسش فوق این است که میسح مجبور شد معجزه بیاورد. پیامبر ما هم معجزاتی آورد. مردم زمان عیسی و بعد از او، به معجزات عیسی متوسل می‌شوند ولی آموزه‌های اصلی او و خدای او را کنار می‌گذارند. نکته دیگر در همین رابطه این است که عیسی مجبور بود تعدادی از یارانش را خاص کند؛ چون اهمیت بیشتری داشتند؛ مثل ۱۲ نفر حواریون؛ مردم زمان عیسی به این ۱۲ حواری متوسل شدند و آموزه‌های اصلی را فراموش کردند. پیامبر ما هم مجبور شد به واسطه اینکه اندیشه های خودش را گسترش دهد، یارانی را انتخاب و تخصیص دهد؛ و ما به آن ها بسیار توجه می‌کنیم ولی به اصل آموزه‌ها بی‌توجه هستیم.

پاسخ پایانی هگل به این پرسش، که هگل آن را عامل نهایی می‌داند، این است که اندیشه‌های مسیح، از طریق کلیسا با دولت پیوند خورد و حکومت تشکیل داد. کلیسا با فاسد کردن دولت، در فساد خود هم می‌کوشید و وقتی دین تبدیل به حکومت می‌شود، دین سکولار و دنیوی می‌شود، زیرا گرفتار بروکراسی حکومت‌داری شده و برای حفظ آن، آموزه‌های دین کنار گذاشته می‌شود؛ و برای حفظ آن حکومت، دین فاسد می‌شود و این اتفاقات بر ما هم گذشته و اینچنین بوده که خدا تبدیل به شیء شده و می‌میرد. اما اگر به پرسش‌های فوق، پاسخ‌های تاریخی بدهیم، به سراغ عابدالجابری، دانشمند عرب زبان، می‌رویم. او می‌گوید اگر مجموعه حرف‌ها و کارهای پیامبر را بررسی کنیم، می‌بینیم که عقل سیاسی پیامبر، دارای مجموعه ای از اصول ثابت است که عبارتند از: اول خدا، دوم قبیله و سوم غنیمت. پیامبر بین مردم زندگی می‌کند و نمی‌تواند نسبت به قبیله و غنیمت بی‌تفاوت باشد ولی نکته اینجاست که برای پیامبر، «ابتدا» همیشه خداست. اما بعد از رحلت پیامبر و حاکمیت ۳ خلیفه نخست، بازهم این ۳ اصل وجود دارد ولی جاهای آن‌ها عوض می‌شود! ابتدا قبیله از همه چیز مهم‌تر می شود و بعد از آن، غنیمت و سومین چیزی که اهمیت دارد، خداست. بنابراین خدا دیگر اولویت نیست. حالا بهتر می‌فهمیم که برای آن قوم عرب که با حسین جنگیدند، قبیله و غنیمت، مهم‌تر از خدا بود. 

انقلاب خودمان هم همینطور بوده و هست و به نظر می‌رسد خدا در ابتدای انقلاب ما جاماند. این که ما مردم را به خودی و غیرخودی تقسیم بندی کنیم، جامعه را دچار مشکلات جدی کرده‌ایم و با این اختلاف‌افکنی عملاً بخشی از جامعه را کنار گذاشته‌ایم در حالی که باید همه جمعیت جامعه را نیروی خودی بدانیم. همچنین ما گاهی غنیمت را مبنا قرار می‌دهیم و این فساد و رشوه می‌آورد. فساد در جامعه ما سیستماتیک و ساختاری وجود دارد و این ساختارهای فاسد هستند که آدم‌های فاسد می‌سازند. ما باید در تصمیم‌گیری‌های سیاسی، به جای ایده قبیله و غنیمت، ایده خدا را در کانون قرار بدهیم؛ نه برعکس. 

ایده خدا در جامعه ما مرده است، چگونه می‌توان یکبار دیگر آن را زنده کرد؟ تنها راه این است که از پایین یعنی از انسان شروع کنیم. دیگر نمی‌توانیم با سخن گفتن از خدا، خدا را زنده کنیم، چون این خدا را آنقدر دستکاری کردیم که نابود شد.

اگر می‌خواهیم انسان آغازگر ایده خدا باشد، باید به کجا رفت؟ گفت: برای این پرسش، دو پاسخ هست. نخست اینکه باید «نیکوکاری» پیشه کنیم. نیکوکاری یعنی رفتن انسان به درون انسان‌های دیگر. باید به درون انسان‌های دیگر برویم و از وجود خودمان به آن‌ها ببخشیم. بخشیدن حاصل غنا نیست، بلکه وقتی می‌بخشید غنی می‌شوید؛ زیرا وجودتان با وجود انسان‌های دیگر پیوند می‌خورد. 

پاسخ دوم من به پرسش بالا این است که اگر می‌خواهیم از طریق انسان خدا را احیا کنیم باید «داستان» بخوانیم. نیکوکاری یعنی رفتن ما در دیگران و داستان خواندن یعنی آمدن دیگران در زندگی ما. وقتی توانستی داستان زندگی بقیه انسان ها را بخوانی و با آن‌ها بر سر مشکلاتشان گفتگو کنی، درد و رنج های انسان‌های دیگر، درد و رنج تو نیز می‌شود. در داستان‌خوانی می‌توان وضع استیصال یک انسان را فهمید و زندگی دیگران را در خود اجرا کرد. وقتی دیگران به درون تو راه پیدا کردند، تو عاشق می‌شوی و وسعت پیدا می‌کنی؛ و خدا یعنی وسعت پیدا کردن انسان.

اما باید قصه همه آدم‌ها برای‌مان مهم باشد؛ چطور قصه مادر شهدا برای‌مان مهم تلقی می‌شود، باید قصه درد و رنج‌های مادری که جوان ۲۰ ساله اش را به ۱۴ سال زندان محکوم کرده‌اند هم برای‌مان مهم باشد؛ باید قصه کارگری که پنج ماه است حقوق نگرفته هم برای‌مان مهم باشد وگرنه دروغ می‌گوییم. نمی‌توانیم در جامعه به انسان بی‌حرمتی کنیم و ادعا کنیم جامعه دینی داریم.

پدیدآور: مصطفی مهرآیین

منبع: http://www.andishedini.com/fa/

به گزارش خبرگزاری رسا؛ چند روز پیش در برنامه رادیویی، مهمان پسر سی و چند ساله ای بود که 70 بار خواستگاری رفته و هنوز طعم زندگی متاهلی را درک نکرده بود، به او گفتم تو قربانی ایده آل گرایی خودت و فانتزی دختران شدی!

ایده آل گرایی یا فانتزی ها همان تصاویر لذت بخش و شیرینی هستند که در دنیای خیال ما حاضر می شوند و در دنیای واقعی ما، خبری از آن نیست!

به ازدواجی که بر مبنای ایده آل گرایی و فانتزی ها باشد ازدواج خیالی می گویند به عبارت دیگر در این ازدواج، دختر و پسر همسر ایده آل خود را در ذهن و رویا نقاشی می کنند.

فانتزی ها علل و ریشه هایی دارند که در ذیل به برخی از آنها اشاره می نمایم:

پسری که از کودکی مادرش قربان صدقۀ کودکان موفرفری می‌رود ممکن است به تدریج ازدواج با دختر موفرفری ایده آلش شود.

دختری که دایی اش بازاری بوده و با او ارتباط صمیمانه و نزدیک داشته، ممکن است زندگی با یک جوان بازاری به فانتزی او تبدیل شود.

علاوه بر خاطرۀ کودکی، قصه، کتاب، رمان و فیلم، به طور کلی رسانه می تواند عامل ایده آل گرایی و فانتزی سازی برای پسران و دختران باشد.

شوربختانه بلاگرها هم به عنوان یک اهرم بسیار مهم در جهت فانتزی سازی عمل می کنند، زوج بلاگری که همیشه در حال لبخند و شادی هستند و مخاطبین او در مخیله‌ اش هم نمی گنجد آن‌دو دچار افسردگی و غم باشند در جهت فانتزی سازی عمل می کند، بلاگری که دائما در حال سفر به شهرهای داخل و خارج از کشور است و از صبحانه و غذای لاکچری سفره‌ی خود رونمایی می کند همین خط را دنبال می کند.

فانتزی سازی ها پیامدهایی دارند که به طور خلاصه عبارت است از سخت شدن ازدواج مجردان و عدم رضایت متاهلان از زندگی مشترک و به عبارت دیگر پسران، خود واقعیِ دختران مجرد را با خود آرمانیِ زنان بلاگر مقایسه می کنند و تن به ازدواج نمی دهند و یا مردان، خود واقعیِ زنان خویش را با خود آرمانیِ زنان بلاگر مقایسه می کنند و احساس عدم رضایت را تجربه می کنند همچنین زنان، خود واقعی مرد خویش را با خود ظاهری مردان سلبریتی مقایسه می کنند و از زندگی خود لذت نمی برند.

حالا ممکن است این سوال مطرح شود که تفاوت ملاک های ازدواجی با فانتزی های ازدواجی چیست؟

ملاک ها در ازدواج، مولفه هایی هستند که وجود آنها احساس خوشبختی بیشتری را برای زندگی مشترک در پی خواهد داشت برای مثال وفاداری یک ملاک محسوب می شود چون عدم آن به خیانت منجر می شود و متاسفانه امروزه یکی از عوامل پر تکرار در طلاق خیانت زوجین به یکدیگر معرفی می شود و یا خوش اخلاقی جزو ملاک ها محاسبه می شود چون معاشرت با انسان بداخلاق سخت و طاقت فرساست و چه بسا اخلاق نشانه ای باشد برای اختلالات، خلاها و افسردگی های نهفته در وجود یک فرد و به همین دلیل است شخصی خدمت امام رضا علیه السلام نامه زد که آیا به خواستگار دخترم که خوش اخلاق نیست پاسخ مثبت بدهم؟ حضرت در جواب او را از این ازدواج نهی کردند همچنین ایمان بدون شک در زمره‌ی ملاک های ازدواجی به شمار می آید چون انسان بی ایمان ممکن است برای درآمدزایی حاضر باشد تن به کسب درآمد از روش های غیرقابل قبول و کثیف دهد که از جمله آن، درآمدزایی از سایت های شرط بندی و فروش مواد مخدر ناشی از عدم ایمان به خدا و آخرت است.

بر خلاف ملاک ها، فانتزی ها تاثیر شگرف و بسزایی در خوشبختی و سعادت یک خانواده ندارند برای مثال فانتزی همسرِ با ظاهر مذهبی داشتن اشتباه است چون صرف ظاهر مذهبی داشتن نمی تواند دلیلی بر رفتار درست و در نتیجه چشیدن طعم آرامش در زندگی باشد.

با دقت و بررسی مصادیق ایده آل گرایی و فانتزی می توان آنها را به چند قسم تقسیم کرد:

فانتزی مذهبی: این نوع فانتزی ها عموما به قشر مذهبی اختصاص دارند مثل ایده آل گرایی ازدواج با یک دختر سیده یا چادری صرف و یا فانتزی ازدواج با یک پسر ریش دار، پاسدار یا طلبه.

فانتزی شغلی و اقتصادی: در روزگاری که داشتن خانه ملکی و شغل رسمی بدون داشتن حامی یا پارتی برای پسران به نوعی غیرممکن یا دشوار خواهد بود، انتظار داشتن این دو از پسران فانتزی محسوب می شود همچنین پسری که می گوید برای من لوکیشن و منطقۀ زندگی دختر اهمیت دارد که به اصطلاح بالاشهری باشد ایده آل گرایی منفی محسوب می شود.

فانتزی ظاهری: کسانی که دادگاه خانواده رفته اند تایید می کنند که قد بلند، پوست سفید، چشم رنگی، هیکل ورزشکاری، ظاهر آراسته و گران پوشی توام با ادکلن نمی تواند دختر و پسر را به ساحل آرامش برساند، زیبایی و آراستگی ظاهری وقتی ارشمند است که با مهربانی و خوش اخلاقی آراسته شود.

فانتزی خانوادگی: یکی دیگر از اشتباهات رایج این است که اگر من با فرزند فلان عالم مشهور، کارخانه دار، مسئول حکومتی، کارگردان، روانشناس و پزشک ازدواج کنم طعم خوشبختی را خواهم چشید در حالیکه این همیشه صادق نیست و چه بسا پسران و دخترانی که خانواده اش جایگاه اجتماعی اسم و رسم داری نداشته باشن مثل اینکه معلم، کارگر یا راننده تاکسی باشند اما چون خانواده، دغدغۀ تربیت صحیح او را داشته اند، زندگی با چنین فردی ما را به سعادت برساند.
 

قصه تلخ ماجرا جایی ست که پسر یا دختر اسیر ایده آل گرایی ها و فانتزی ها نمی شوند اما والدینِ او، از ترس حرف مردم او را به این وادی تاریک و انحرافی سوق می دهند که توضیح مفصل آن کام ها را تلخ می کند.

همه اینها درسی بود از منش و شیوه شروع زندگانی حضرت امیر و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیهما که فارغ از ایده آل گرایی ها و فانتزی ها، بهترین یار و یاور برای بندگی خدا و خلق یک عاشقانه‌ی آرام بودند!

موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی (دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای) به منظور تربیت پژوهشگر معارف انقلاب اسلامی، برای سال ۱۴۰۱ از بین برادران و خواهران داوطلب و علاقه‌مند، دانش آموختگان دوره دکتری، دانشجویان دوره دکتری و طلاب سطح چهار حوزه علمیه، از طریق آزمون و مصاحبه برای یک دوره آموزشی و پژوهشی دو ساله در شهرهای تهران، قم و مشهد، پژوهشگر می‌­پذیرد.

اهداف این طرح عناوینی از قبیل اعتلاء معارف، اصول و  مبانی اسلام ناب محمدی، توانمندسازی پژوهشگران برای حضور در عرصه پژوهشگری  معارف انقلاب اسلامی با رویکرد آینده پژوهی و پاسخ به مسائل و نیازهای جامعه اسلامی، آشناسازی پژوهشگران با روش‌های کارآمد و موثر پژوهش درحوزه معارف انقلاب اسلامی برای تولید وتعمیق علم و معرفت  دینی به منظور نیل به تمدن نوین اسلامی، گسترش فضای نقد، تحلیل، تبیین، ارزیابی، آزاد اندیشی، سیاست پژوهی و نظریه پردازی درحوزه های معارف انقلاب اسلامی، تولید آثار پژوهشی و تألیف کتاب‌های علمی درگرایش‌های تخصصی مبتنی بر منظومه فکری و اندیشه حضرت امام خمینی و رهبر انقلاب اسلامی، زمینه سازی برای نقش­‌آفرینی پژوهشگران خلاق و نوآور در عرصه‌­های علمی، پژوهشی، فرهنگی عنوان شده است.

مدت زمان برگزاری این دوره برای همه مراکز تهران و مشهد و قم دو سال (چهار نیم سال تحصیلی) است که هرنیم سال تحصیلی شامل ۱۶ هفته و هر هفته شامل ۲ روز حضور در جلسات برنامه درسی پژوهشی (حداقل هفته‌ای ۱۰ساعت) است.

شرایط عمومی پذیرش به قرار زیر است:

-مسلمان بودن -اعتقاد به اصل ولایت مطلقه فقیه و التزام عملی به آن
-اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی، متدین و پایبند به اخلاق اسلامی
-آگاهی از نظام اندیشه ای انقلاب اسلامی و مبانی معرفتی حضرت امام خمینی و رهبر معظم انقلاب اسلامی
-دارا بودن سوابق پژوهشی و مقالات علمی
-دارا بودن حداکثر سن ۳۵ سال برای دانش آموختگان دکتری و ۳۰ سال برای دانشجویان دکتری و طلاب سطح چهار  
-تأهل برای خواهران
-سکونت در شهر برگزاری دوره

 
متقاضیان می توانند از تاریخ اول تیر ماه تا تاریخ اول مردادماه از طریق پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای به آدرس KHAMENEI.IR در این دوره ثبت نام کنند. پذیرش متقاضیان منوط به شرکت در آزمون وکسب حدنصاب نمره در آزمون عمومی و تخصصی و شرکت در مصاحبه و کسب نمره حدنصاب قبولی خواهد بود.

یادآور می شود نحوه مصاحبه شرکت‌کنندگان بومی شهرهای مذکور (تهران، قم، مشهد) به صورت حضوری خواهد بود.

منبع: خبرگزاری رسا

اگر گذرتان به قم افتاد به خیابان ارم،

کتابخانه آیت الله مرعشی هم سری بزنید،

وارد که می شوید دقیقا جلوی درب، قبری قرار دارد که مدفن آیت الله مرعشی است؛

کمی تعجب برانگیز است که چرا وی در اینجا دفن شده؟

چرا در حرم کنار بقیه علما نیست؟

ولی وقتی وصیت نامه وی را میخوانید به روح بزرگ این مرد درود میفرستید؛

وی در وصیت نامه خود نوشته مرا جلوی درب کتابخانه دفن کنید تا مزارم قدمگاه جویندگان علم باشد!

به کتابخانه که وارد می شوید به عنوان یک ایرانی احساس غرور می کنید چرا که اینجا سومین کتابخانه بزرگ دنیاست؛

بیش از 70 هزار جلد کتاب خطی نفیس آنجاست و همه این تشکیلات به همت این مرد بزرگ پدید آمده است.

وقتی ماجرای کتابها و علت اینکار را جستجو کردم به نکته جالبی رسیدم؛

آقای مرعشی زمانی که جوان بوده در نجف میبیند که کنسول انگلیس در حال خریداری وسیع کتابهای خطی است،

وی به اینکار کنسول انگلیس مشکوک شده و متوجه دسیسه آنها میشود،

او عزم خود را جزم میکند تا گنجینه کتابهای خطی را از نابودی و به یغما رفتن حفظ کند، اما بر خلاف کنسول انگلیسی هیچ پولی ندارد؛

راه حل او اینست: کارگری!

اگر در کتابخانه به شما اجازه دیدن کتب خطی را بدهند پشت جلد اکثر آنها داستان خریدشان نوشته شده است؛
مثلا ۳ روز در شالی کوبی فلان کار را کردم تا این کتاب را در تاریخ فلان خریدم و …

از جمله کتب خطی گردآوری شده میتوان به نسخه ای قدیمی از انجیل برنابا به زبان گرجی اشاره کرد که بعضی از احکام حال حاضر مسیحیت را زیر سوال میبرد مانند اشاره به حرام بودن گوشت خوک و…

که در انجیل های جدید خلاف این احکام آمده است و مطالب این انجیل قدیمی نقاط مشترک زیادی با اعتقادات شیعیان در مورد مسیحیت دارد؛

همین تلاش باعث شد امروز 70هزار جلد کتاب نفیس خطی بجای موزه های بریتانیا و ویترین های کلکسیون دارهای غربی در ایران باشد و این نتیجه احساس تکلیف یک روحانی جوان بی ادعا بود.

خوب است بدانیم که ایشان نتوانستند حتی یک بار به سفر حج بروند و وقتی علت را از ایشان جویا میشدند میگفتند من مستطیع نیستم؛

وقتی هم یکی از نزدیکان ایشان خرج سفر حج را به ایشان هدیه نمود، آیت الله مرعشی این پول را خرج یکی از بیمارستانهای قم کردند و وقتی از ایشان علت این کار را پرسیدند ایشان در پاسخ گفتند: اگر من به این سفر می رفتم و یک زن به علت نبود امکانات در این بیمارستان میمرد خداوند به من میگفت لا لبیک…

استفاده از علامت –

به وسیله دستور منها می توان بخشی از نتایج جستجو را به طور کامل حذف کرد. به طور مثال شما قصد دارید در مورد “تاثیر کرونا در اقتصاد دنیا” اطلاعات کسب کنید و قصد دارید سایت آمازون را از نتایج خود حذف کنید. برای این منظور تنها کافیست پس از سرچ عبارت مورد نظر علامت منها را قرار داده و آمازون را بعد آن تایپ کنید.

 علامت * در جستجوی پیشرفته گوگل

 گاهی اوقات پیش می آید که کلیّتی از موضوع را می­ دانید و به دنبال یافتن پاسخ دقیق سؤال خود هستید. به طور مثال تنها بخشی از یک موضوع را به خاطر دارید و عنوان دقیق آن را نمی دانید. برای سرچ کردن صفحات مرتبط با این موضوع، اول علامت * را قرار دهید و سپس بخشی از موضوع را که به خاطر دارید، تایپ کنید. به عبارت ساده تر شما با گذاشتن * به گوگل دستور می­ دهید جای خالی عبارت سرچ شده را پر کند و سپس نتایج دقیق را به شما نشان دهد.

 سرچ با فرمت خاصی از فایل

این نوع سرچ برای افرادی است که به دنبال سرچ فرمت خاصی از فایل هستند. به عنوان مثال اگر قصد دارید فایل PDF در مورد موضوع مدنظرتان پیدا کنید، پس از نوشتن موضوع‌، filetype:pdf را قرار دهید تا تمامی نتایج معادل عبارت با فرمت پی دی­ اف برای شما نمایش داده شود.

اداره کل تبلیغات اسلامی استان بوشهر با همکاری مرکز مدیریت خواهران استان البرز با توجه به ضرورت تبیین اندیشه‌ی راقی امامین انقلاب در راستای تحقق تمدن نوین اسلامی، اقدام به برگزاری «طرح کوثرانه» نموده است.

فراخوان جذب این طرح با هدف تربیت پژوهشگران و مبلغان کارآمد در عرصه‌ی اندیشه‌ی امامین انقلاب و معارف اسلام ناب و همچنین انجام فعالیت‌های پژوهشی و تبلیغی در این حوزه، از هفتم تیر ماه ۱۴۰۰ آغاز و تا شانزدهم تیر ادامه خواهد داشت.

طلاب علاقمند و واجد شرایط در سراسر کشور و با الویت طلاب استان البرز، می‌توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام، به پایگاه اینترنتی طرح به نشانی « www.kowsarane.ir» و کانالهای اطلاع رسانی طرح به نشانی«kowsaranevelayat»و آیدی «kowsarane»در پیام‌رسان داخلی «ایتا»، مراجعه نمایند.

شرایط پذیرش: حداقل اتمام سطح دو حوزوی و قبولی در آزمون و مصاحبه ها

مزایا:
۱-فراگیری پژوهش در بیانات امامین انقلاب و اعطای گواهی پژوهشگری
۲-آشنایی باموضوعات کاربردی در اندیشه امامین انقلاب و اعطای گواهی تبلیغ تخصصی در حوزه بیانات
۳-آموزش تدوین کتب موضوعی از بیانات امامین انقلاب و همراهی در تدوین یک کتاب
۴-استفاده رایگان از دوره های فرهنگی کاربردی مانند؛ برنامه ریزی راهبردی
۵-استفاده از تسهیلات و مزایای ویژه پژوهشگران در طول طرح

دسترسی آسانتر طلاب و پژوهشگران به نیازسنجی‌های تولید شده دردانش‌های حوزوی فراهم شد.

اولويت‌هاي پژوهشي دانش‌هاي حوزوي در پايگاه اطلاع‌رساني نيازها و اولويت‌هاي پژوهشي به آدرس زیر ارايه شده است.
http://rp.ismc.ir

فایل این آثار به تفکیک موضوعات نیز در قالب pdf در ذیل ارائه می شود.

اولویت‌های پژوهشی ادبیات داستانی در حوزۀ دین؛

اولویت‌های پژوهشی مناسبات دین و روان‌شناسی؛

اولویت‌های پژوهشی تفسیر و علوم قرآن؛

اولویت‌های پژوهشی دانش فقه؛

اولویت‌های پژوهشی اقتصاد اسلامی؛

اولویت‌های پژوهشی نظام تعلیم و تربیت حوزه علمیه؛

اولویت های پژوهشی فقه سیاسی؛

اولویت های پژوهشی دانش اصول فقه؛

اولویت های پژوهشی علوم و معارف حدیث.

به گزارش خبرگزاری رسا، محمدرضا ترابی، پژوهشگر سواد رسانه‌ای و کارشناس ارشد علوم اجتماعی در این باره به «جوان» می‌گوید: سواد رسانه‌ای را شاید به ساده‌ترین و کارآمد‌ترین بیان می‌توان به ابزاری برای حمایت از مخاطب در عصر ارتباطات امروزی بدل کرد. جامعه آگاه مردمانی هستند که می‌توانند بیاموزند و به یاد بیاورند و بازآموزی کنند.

ترابی ادامه می‌دهد: یونسکو در مقدمه سلسله مباحث خود در زمینه تعریف سواد رسانه‌ای، استاندارد‌ها و دستورالعمل‌ها، آموزش و شرح آن بر این نکته توجه و تأکید می‌کند که دسترسی آزادانه به اطلاعات و دریافت آن‌ها و به دست آوردن عقیده‌ها و دیدگاه‌های مختلف بدون مداخله دیگران، از اصول اولیه حقوق بشر محسوب می‌شود.

پژوهشگر سواد رسانه‌ای معتقد است: مخاطب باید بتواند در مواجهه با مطالب (عکس، فیلم، خبر و متن) از سطح و پوسته نمایش داده شده، جدا شده و مفهوم و عمق موضوع را مورد کنکاش قرار دهد. در برخی از موارد مخاطب باید بتواند درستی یا نادرستی هر مطلب را به واسطه میزان مطالعه و کنکاش خود مورد سنجش قرار دهد و از برخورد‌های احساسی و بعضاً اشتباه جلوگیری کند. در فضای با وسعت نامحدود امکان غربال‌گری و نظارت بسیار کم و حتی می‌توان گفت ناممکن وجود دارد، به همین دلیل هر خبر یا نکته حتی بعضاً اشتباه به سرعت به تیتر اول موضوعات تبدیل می‌شود و می‌تواند یک موج ناامنی یا حاشیه‌ای و تنش‌زا را در جامعه ایجاد کند.

ترابی با اشاره به استفاده ابزاری دولت‌های متخاصم از فضاسازی رسانه‌ای می‌گوید: با پیشرفت‌های امروزی رسانه و در دسترس بودن آن شکی در این نیست که دولت‌های متخاصم می‌توانند از آن به عنوان سلاح ارزشمند پراکندن شایعه و اخبار کذب در کشور‌های دیگر استفاده کنند که شواهد نیز چنین استفاده مخربی را در طول گسترش این رسانه‌ها در کشور‌های مختلف نشان داده است و کشور‌های مرتبط سلاح رسانه را بسیار مخرب‌تر و زیانبارتر با گستره وسیع‌تر و از طرفی به‌صرفه‌تر از نظر اقتصادی معرفی کردند.

وی ادامه می‌دهد: در کشور‌های پیشرفته و مدرنی، چون کانادا و ژاپن سال‌هاست که دوره‌ها، برنامه‌ها، همایش‌ها و کلاس‌های مختلفی در جهت آموزش، شناخت و استفاده صحیح مخاطب از رسانه‌ها برگزار می‌شود و دیگر کشور‌ها نیز به الگوبرداری از روش‌ها و تجربیات این دو کشور روی آورده و آموزش را سرلوحه کار خود قرار داده‌اند.

پژوهشگر علوم اجتماعی در ادامه می‌گوید: نکته مهم نهفته در موضوع این است که مخاطب باید بتواند به همه اطلاعات دسترسی داشته باشد، اما باید از طرفی قدرت تجزیه و تحلیل و درک را در خود به میزان کافی پرورش داده باشد که این مهم فقط در زیر سایه آموزش صحیح و روشن‌بینانه به اجرا درمی‌آید.

امید است با توجه به مطالب و نکات گفته شده تا حدود زیادی اهمیت سواد رسانه‌ای، آموزش و محدوده وسیع قابل استفاده آن برای همه عزیزان روشن‌تر شده باشد.

در ادامه سعی می‌شود نکاتی دیگر از زوایای مختلف مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

سواد رسانه‌ای؛ دشمن مصرف‌گرایی

ترابی با اشاره به اینکه تنها هدف رسانه‌ها سرگرمی، دسترسی به اطلاعات، اخبار و آموزش نیست، می‌گوید: رسانه‌ها امروز به عنصری فعال در زمینه اقتصاد بدل شده‌اند. تبلیغات متنوع و پُرزرق و برق و تهییج‌کننده مصرف‌گرایی را می‌توان به عنوان بهترین و مهم‌ترین این نمونه‌ها بیان کرد.

اما یک کاربرد دیگر نیز در زمینه اقتصاد و رسانه می‌توان در نظر گرفت و آن کارآفرینی است. شخصی که با تکیه بر دانش و مهارت دست‌های خود بدون سرمایه هنگفت به خلق یک اثر یا یک محصول تجاری کاربردی خوراکی یا پوشاک می‌پردازد، می‌تواند در شبکه‌های مختلف مجازی به تبلیغ آن بدون صرف هیچ هزینه‌ای (صرف‌نظر از هزینه اینترنت) بپردازد و بعضاً خریدارانی نیز پیدا کرده و اینگونه با گسترش و معروفیت در همین دنیای مجازی کسب و کار خود را رونق بخشیده و مقدار زیادی سود را نصیب خود کند.

وی تأکید می‌کند: باید این موضوع را نیز بیان کرد که راه سوءاستفاده در این دنیا گسترده است و متأسفانه هستند افراد سودجویی که جز برداشتن کلاه دیگران حرفه دیگری را نیاموخته‌اند، اینجاست که سواد رسانه‌ای بار دیگر رخ نشان داده و توجه مخاطب را به این موضوع سوق می‌دهد که آیا تبلیغات موجود می‌تواند واقعی یا نوعی شیادی و کلاهبرداری باشد.

این پژوهشگر با اشاره به اینکه هر آنچه از عرف و واقعیت دنیای واقعی دور باشد مسلماً در دنیای مجازی هم واقعی نیست، می‌گوید: باید به این نکته نیز توجه کرد که در دنیای واقعی شما در خرید اجناس آن‌ها را با دست لمس و با قدرت تفکر مورد سنجش و خرید قرار می‌دهید، اما در دنیای مجازی شما نمی‌توانید با تکیه بر دانسته‌های خود از یک محصول به خرید آن بپردازید و ریسک این کار را نپذیرید.

ترابی در پایان تأکید می‌کند: هر تجارت، مهارت، موسیقی، خبر، عکس و متن در فضای مجازی می‌تواند تبدیل به یک دروازه ورودی شود و روزانه هزاران نفر به راحتی و تنها با یک تلفن هوشمند از آن عبور کرده و وارد این دنیای بیکران طراحی‌شده شوند. در واقع می‌توان این طور بیان کرد که این دنیا فقط محدود به دنبال‌کننده‌ها و دنبال‌شونده‌ها و نمایش‌های مرتبط با آن‌ها نیست بلکه امروزه به صورت یک بازار بورس فعال، مشغول کار و فعالیت است.

پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در جهت پرورش نیروی متخصص در حوزه قرآن پژوهی و بسترسازی برای شکوفایی استعدادها و گفتمان سازی در راستای عملیاتی کردن منشور برای تیم قرآن کریم طرح پژوهشی و مطالعاتی مرجعیت علمی قرآن کریم را برگزار می‌کند.

علاقه‌مندان برای همکاری با این طرح باید شرایطی همچون دانش‌آموختگی حوزه علمیه اتمام سطح ۳ یا کارشناسی ارشد دانشگاه، حداکثر سن ۳۵ سال و آثار پژوهشی مرتبط را دارا باشند.

ارائه گواهی پایان دوره، حمایت مالی از آثار پژوهشی، چاپ مقالات برتر و واگذاری طرح های کلان پژوهشی از جمله مزایای شرکت در این طرح است.

علاقه مندان به همکاری در طرح پژوهشی و مطالعاتی مرجعیت علمی قرآن کریم می توانند تا تاریخ ۱۰ اردیبهشت سال جاری رزومه علمی خود را به نشانی https://eitaa.com/MarjaeatQuran در پیام رسان ایتا ارسال کنند.

خبرگزاری رسا